UNICEF stunt met controversiële survival game
Soms moet je eens stunten als je iets onder de aandacht wil brengen en dat is dan ook exact wat UNICEF deed. De organisatie wilde de aandacht vestigen op de kindervluchtelingen van Zuid-Soedan, die soms wel door de rest van de wereld vergeten lijken te worden.
Op een grote game convention in Washington deed UNICEF zich voor als ontwikkelaar die er exclusief zijn nieuwe game, Elika's Escape, kwam presenteren. De game laat je aan de slag gaan als een 7-jarig meisje in een extreme oorlogssituatie en uiteraard is het de bedoeling om te overleven. Aan het begin van de game sterft je moeder aan cholera en je oudere broer wordt vermoord terwijl hij je probeert te beschermen. Je probeert te ontsnappen met je babybroertje, die wordt geraakt door een kogel. Uiteindelijk bereik je een vluchtelingenkamp, maar ook daar is de situatie dramatisch. Diarree is alomtegenwoordig en water, voedsel en medicatie zijn schaars. Op dat moment moet je een keuze maken: ga je jezelf prostitueren om aan geld te geraken zodat je je broertje eten kan geven?
Bij het aanhoren van het gamescenario verlaten verschillende mensen de zaal, uiteraard omdat het niet een game is die ze willen spelen of waar ze akkoord mee kunnen gaan. Er wordt geprotesteerd omdat het te ver gaat voor een game, maar dan wijst UNICEF erop dat wat te ver gaat voor een game de dagdagelijkse realiteit is voor de kinderen van Zuid-Soedan. Dit is geen game, dit is echt, en er moet iets aan gedaan worden.
Hoewel het doel van UNICEF natuurlijk uiterst nobel is, wordt op deze specifieke actie niet door iedereen even positief gereageerd. Het is natuurlijk een stunt en weet daardoor de nodige aandacht te krijgen, terwijl door de emotioneel zware presentatie de juiste snaar geraakt kan worden, maar sommigen vinden het jammer dat het medium van games op deze manier in een wat slecht daglicht gesteld wordt. Een game developer die een dergelijke game met zoveel enthousiamse voorstelt, is immers weinig realistisch en zelfs schokkend, wat natuurlijk ook deels de bedoeling zal zijn geweest. Sommigen vragen zich echter af of games en developers niet op een andere, meer positieve manier een bijdrage konden leveren. Ook wordt hier en daar gezegd dat deze game misschien inderdaad eens effectief gemaakt moet worden en dat de impact daarvan eens zo groot zou zijn.
Gemengde gevoelens dus, maar misschien moet daar niet te zeer over gediscussieerd worden en focussen we beter op waar het om gaat, namelijk die kinderen van Zuid-Soedan.