Driemaal is scheepsrecht, dat moeten Nintendo en ontwikkelaar Monolith Soft gedacht hebben bij het uitbrengen van Xenoblade Chronicles: Definitive Edition. Het origineel verscheen in 2011 voor de Wii en kreeg een exclusieve 3DS-versie in 2015. Het duurde echter tot diens officiële sequel, in de vorm van Xenoblade Chronicles 2, op de Nintendo Switch vooraleer de franchise zeer populair werd. Om de meer dan 2 miljoen fans van deze sequel ook het origineel te laten ervaren, heeft men dus nu een definitieve versie uitgebracht.

Aan het verhaal en de algemene gameplay is er niet al te veel gesleuteld. Dit hoeft ook zeker niet, want het spel is nog steeds een erg vlot speelbare RPG met een zeer interessant en boeiend verhaal. In de originele review kan je hier de nodige informatie over terugvinden. Nieuwkomers zullen het niet opmerken, maar de grote fans zullen waarschijnlijk een paar kleine en subtiele veranderingen en verwijzingen naar Xenoblade Chronicles 2 vinden. Op deze manier probeert men de games qua verhaal en lore toch iets vlotter in elkaar over te laten gaan.

De laatste game van de Saints Row-reeks dateert uit 2015: Saints Row: Gat out of Hell, de stand-alone expansie van Saints Row IV dat dan weer uitkwam op 2013. Terwijl Volition momenteel volop aan het bouwen is aan Saints Row V - of welke titel de game ook zal krijgen - zette Sperasoft de tanden in een remaster van Saints Row The Third. Met een nieuwe game op komst in de reeks, dachten ze vast dat het nu de ideale moment is om Steelport nog eens te bezoeken en alles op stelten te zetten.

Saints Row The Third kwam origineel op de vorige generatie consoles en pc uit, en werd nu dus opgesmukt voor release op de huidige generatie. Een gepolijst jasje dus, met behoud van de originele gameplay en daarbij ook nog eens alle DLC-pakketten. Het meeste werk werd gestoken in het visuele. De belangrijke NPC’s werden helemaal opnieuw opgebouwd, zo trouw mogelijk aan het origineel. Sperasoft is er in geslaagd om de looks naar een hoger niveau te tillen qua detail, al blijft de lip sync nog altijd onnatuurlijk.

Gamers klagen al eens wanneer ze enkele jaartjes moeten wachten op een opvolger in een populaire gamereeks, maar er zijn er maar weinig die zoveel recht van klagen hebben als de fans van Streets of Rage. Die moesten immers de volle 26 jaar wachten op het vierde deeltje. Gelukkig worden ze nu beloond en hoe.

Streets of Rage is een van die mythische reeksen uit lang vervlogen tijden. De beat 'm up zag het levenslicht in 1991 en kreeg in de jaren erna al snel twee opvolgers. Doorheen de jaren werd die trilogie op zowat elk platform uitgebracht, wat zeker heeft bijgedragen tot de meer dan verdiende cultstatus van de games.