Wie onze preview vorig jaar gelezen en/of de demo uitgeprobeerd heeft, zal waarschijnlijk even reikhalzend naar de release hebben uitgekeken als wij maar nu is het zover: Deck of Haunts van de Belgische gamestudio Mantis Games en uitgegeven door Dangen Entertainment is uit en dat zullen urban explorers en ghostbusters geweten hebben. 

In Deck of Haunts kruip je in de rol van een kwaadaardig, uitgestrekt landhuis met een eigen ziel en agenda. Geen langdradige origin story; je bestaat opeens en het doel is om nietsvermoedende indringers te misleiden, hun angsten te manipuleren en hun levens en/of zielen te oogsten om je macht te vergroten. De indringers moeten van hun kant jouw hartkamer proberen te bereiken om jouw demonische hart te vernietigen. Hoe meer nachten je bestaat en hoe meer levens je eist, hoe meer en vooral gevaarlijkere indringers er op je afkomen. Want waar in het begin enkele dorpelingen komen binnenwandelen, waarvan er -misschien- iemand een zaklamp bij heeft, zijn er verschillende zeer opwindende nachten waar bijvoorbeeld een voltallig politiekantoor met wapens die afgesloten deuren gewoon open schieten opeens komt binnenvallen na een aantal tips over een moordend huis (belachelijk...toch?).

Meestal kun je in spellen met een open wereld tal van misdaden plegen. Je haalt geld uit iemand zijn zakken, steelt een auto, overvalt een bank en noem maar op. The Precinct draait die formule om. In plaats van chaos te veroorzaken, krijg je de kans om de orde te handhaven. Als jonge politieagent in een stad vol criminaliteit, mag jij de badge opspelden en proberen de wet te handhaven, al is dat in de praktijk iets minder heroïsch dan het klinkt.

Je speelt als Nick Cordell Jr., een beginnende agent in Averno City, een stad die ongeveer evenveel misdadigers als inwoners lijkt te hebben. Nick is de zoon van een legendarische politieman, wat een flinke dosis verwachtingen met zich meebrengt. Jij moet die naam waarmaken door op patrouille te gaan, boeven te vangen en bewijs te verzamelen tegen de grote jongens van de georganiseerde misdaad. De game bekijkt alles vanuit een isometrisch perspectief, wat doet denken aan Grand Theft Auto. Dat geeft de game een nostalgische uitstraling, maar biedt ook praktische voordelen. Zo kun je makkelijk het overzicht houden in snelle achtervolgingen of chaotische vuurgevechten.  

De Doomslayer: wie is hij, wat doet hij, wat drijft hem? Dat zijn maar enkele van de belangrijke vragen die ontwikkelaar id Software wil beantwoorden. Nadat DOOM Eternal met zijn uitbreidingen een tijdelijk einde aan het verhaal van de Doomguy bracht, springen we nu terug in de tijd naar the Dark Ages.  

Dat zijn niet de letterlijke Middeleeuwen, maar een eerder conflict tussen de demonen van de hel en de Makyrs die DOOMEternal introduceerde. Ja, id Software blijft erop staan dat de DOOM-reeks een ingewikkeld sci-fi-achtergrondverhaal moet hebben. De Slayer zelf trekt zich er nog steeds weinig van aan: hij is en blijft een man die letterlijk te kwaad is om te sterven. The Dark Ages houdt het verhaal ook iets meer op de achtergrond en focust meer op de hoofdzaak: demonen afslachten, hoe bloediger hoe liever.