Hands-on: Deus Ex: Human Revolution
Zaag je de poten van het bed door of niet? Smijt je wormen in de spaghetti of niet? Steek je spijkers in de schoenen of niet? Als je broer een vreselijke etter is, zijn dit levensbelangrijke keuzes die je dagdagelijks moet nemen. Ze hebben allemaal hun gevolgen en afhankelijk van hoe je het aanpakt, kan je leven wel eens heel aangenaam of heel vervelend worden. Deze keuzes moet je ook maken in Deus Ex: Human Revolution, al zijn ze wel iets prangender voor wat er met de wereld gebeurt.
Na onze vorige preview van Deus Ex: Human Revolution, waarin we reeds te kennen gaven wat het spel poogt te doen en dat het daarin lijkt te zullen slagen, mogen we nu de wijde wereld van Deus Ex: Human Revolution betreden om te zien of het spel ons ook hier weet in te palmen of niet. Wil je een volledige inzage in de standaardgameplay van deze telg, dan raden we je dus aan om de vorige preview eens te lezen zodat je meteen mee bent met de basisprincipes van Deus Ex: Human Revolution.
Wie van de ‘tl; dr’-generatie is (n.v.d.r.: Too Long, Didn’t Read), kan in deze paragraaf heel beknopt alles nog eens herlezen: Als halve cyborg beschik je over heel wat implantaten die je bepaalde, zelfgekozen vaardigheden opleveren. Om te achterhalen waarom je collega – en bij uitbreiding je volledige bedrijf – zo hard werd aangepakt in het begin van het spel, moet je op onderzoek en het spel geeft je quasi de volledige vrijheid om de obstakels aan te pakken op de manier waarop jij dat wil. Ga je voor brute kracht, dan bouw je je lichaam uit als vechtmachine, terwijl anderen eerder al hackend langs de tegenstand willen gaan. Deze keuzevrijheid is kenmerkend voor deze franchise, die RPG- , FPS- en TPS-elementen samenvoegt tot een coherent geheel. Aan jou dus de keuze om te bepalen hoe. Voor gedetailleerde informatie over al deze aspecten (en meer achtergrond over wat in deze preview zal verschijnen), kan je best dus even onze vorige uitgebreide preview lezen.
Re-rewind
Na de eerste confrontaties in de vorige preview-build gooien we het nu over een andere boeg en doorlopen we het eerste deel terug, maar gaan we er iets gewelddadiger door. Bukken, stappen, schuilen, leunen en schieten. Dat is het stramien van deze shooterhybride die ongetwijfeld de Call of Duty-generatie (letterlijk) dood zal ergeren, vermits een run-en-gun principe eerder neerkomt op een loop-en-val-dood principe.
De tegenstand schiet er namelijk niet echt naast, ondanks het feit dat deze previewversie wel een tikkeltje eenvoudiger is gemaakt. Muren knuffelen, dozen omhelzen en railingen kussen is dan ook je beste tactiek om levend verder te geraken. Dekking zoeken en er quasi altijd in blijven (tenzij om even snel van cover te wisselen – al kan dat ook een foute zet zijn) is de kerngedachte in de strijd om antwoorden in dit spel. Soms is het een beetje verwarrend als je plots uit cover gaat en de camera naar een eerstepersoons-standpunt gaat en je dus even gedesoriënteerd geraakt, maar doordat je toch nog gebukt zit, is dit (gelukkig) zonder gevolgen voor de gezondheid van je personage.
I choose option number 3
Op dat moment komen de Praxis Points goed van pas. Wil je namelijk wat variëteit in je avontuur, dan prop je gewoon wat punten in je lichaam en binnen de kortste keren gluur je door de muur of mompel je “now you see me, now you don’t” voor je onzichtbaar voorbij trippelt. Denk echter niet dat het spel hierdoor eenvoudig wordt. Praxis Points krijg je immers niet snel en je zal ook goed moeten kiezen. Ga je voor een sterker pantser of voor onmenselijk grote kracht? Ben je eerder een hacker die gebruik wil maken van strategisch geplaatste turrets om mensen om zeep te helpen of combineer je geruisloosheid met onzichtbaarheid? Uiteraard kan je ook een manusje-van-alles zijn, maar dan maak je het jezelf enkel maar moeilijk. Uitblinken in bepaalde zaken is beter in games en ook in Deus Ex: Human Revolution.
Met meerdere aanpakken in je bereik merk je ook snel de verscheidenheid in gameplay en je wordt ook wel gedwongen om inventief te zijn. Je inventaris is immers niet ontzettend groot (tenzij je hem met Praxis Points uitbreidt) en ook kogels zal je niet meteen met zijn honderden in je achterzak hebben steken. 4 tegenstanders en korte salvo’s afvuren zal je al kort daarna doen huilen, omdat je er slechts 2 hebt neergelegd en met lege laders zit. Als je dan even geruisloos langs ze heen kan lopen of als je de confrontatie sowieso kan ontlopen door ze te verdoven, dan merk je hoe de makers hun uiterste best hebben gedaan om de speler vrij te laten in zijn speelstijl.
Naast de zelfgekozen aanpak qua wapens en benaderingsroute krijg je ook in gesprekken de kans om zaken op je eigen manier aan te pakken. Een snotterende flik kan je medeleven geven, maar ook genadeloos hard afblaffen. Welke het beste resultaat oplevert, weet je niet meteen. Je zal dan ook moeten leven met de gevolgen van je acties, eender wat je momenteel aan het doen bent. De wapenhandelaar kan je misschien wel aan het uitschelden zijn en hem neerschieten levert wat geld op (lijkenpikkerij, we zijn er niet vies van), maar vergeet die ene wapenmodificatie dan wel om lasergericht te kunnen schieten.
De wijde wereld in
Na een vaste structuur in het begin van het spel laat Deus Ex: Human Revolution je vrij in de wereld. Ondanks dat het spel zich in de nabije toekomst afspeelt en je dus verwacht dat de mensheid zich quasi te pletter heeft gekweekt, lijkt het in Deus Ex: Human Revolution eerder op een behoorlijk lege wereld. Het moest geen Grand Theft Auto-drukte zijn, maar nu is het misschien net dat tikkeltje te rustig.
Nog voor we goed en wel de buitenlucht hebben opgesnoven, worden we al aangeklampt door een wanhopige vrouw (met een zekere binding met het hoofdverhaal, maar dat houden we voor onszelf). Deus Ex: Human Revolution laat je immers niet zomaar van hot naar her lopen om die ene vraag te beantwoorden, maar biedt de mogelijkheid om ook de lokale politie een handje toe te steken (of tegen te werken) of om de ene bende een mokerslag toe te dienen. Geen zin in? Gewoon je GPS volgen en de hoofdmissie tot een goed einde brengen. Je zal echter wel nuances van je verhaal missen en ook de kans verbrodden om extra Praxis Points, xp en wapen(mod)s te vergaren.
Ook hier valt weer op dat je de volledig vrije keuze krijgt (al hangt het deels af van hoe je je personage uitbouwt), zowel qua gesprekken als qua strategie. Ga je over de daken om met een silencer de bendeleden uit te schakelen of negeer je ze sowieso en spring je over ettelijke blokken om vervolgens naar beneden te springen naar een (normaal gezien) gewisse dood om op het einde gered te worden door je interne jet pack? Deze vrijheid spreekt tot de verbeelding in deze tijd van hersendodende ‘punt A naar punt B’ shooters waarbij je zelf amper iets in te brengen hebt, buiten het activeren van tussenfilmpjes. Adrenaline zal echter wel sowieso stromen, doordat je veel voorzichtiger bent en er zoveel rond je kan gebeuren en je bijvoorbeeld ook moet opletten dat je niet loopt, omdat je dan immers gehoord zal worden. Schril contrast met het getokkel en het gekreun in andere shooters.
Hou je bezig
Naast het schieten (of ontwijken van het schieten) kan je ook andere zaken gaan onderzoeken. Zo heb je de zijmissies die je meer diepgang bieden, maar dat is niet alles. Over de hele wereld zijn er ook appartementsblokken, beveiligde gebouwen, lockers, computers en kamers die beveiligd zijn met een code. Het zijn misschien maar kleinigheden, maar om je volledig te verdiepen in deze wereld zal je ofwel codes moeten weten los te weken via opdrachten (als je een krachtpatser uitbouwt) of je hack-kwaliteiten bovenhalen om de verschillende toestellen gewoon naar je hand te zetten.
Met je Praxis Points kan je op dit vlak ettelijke kanten uit en het toont aan dat dit onderdeel een essentieel deel uitmaakt van de spelervaring en niet zomaar een gimmick (al kan je het dus perfect overslaan als het je helemaal niet ligt). Het doel is eenvoudig op zich: je wil van je eigen startplek naar het eindpunt in het systeem. Jammer genoeg zit er ook een beveiligingssysteem ingebouwd en moet je dus goed kijken hoe je je stappen plant. Het eerste wat je moet beseffen is dat er een hackrichting is. Sommige mappen kunnen immers slechts bereikt worden door twee andere mappen te ‘bezitten’. Zie je dit over het hoofd, dan kan het wel eens snel gedaan zijn.
Om je lef te belonen kan je datamappen hacken, waarin een beloning zit. Een extraatje krijg je ook als je de beveiliging kan omzeilen, gaande van cash en extra informatie over de spelwereld tot paswoorden en geheime informatie. Blunder je er op los en word je betrapt, dan krijg je x aantal seconden om de virtuele uitgang te vinden. Als je slim bent, hack je snel een spamfolder, waardoor de beveiliging vertraagd wordt. Ook kan je Praxis Points inzetten om elke veroverde map een niveau hoger te maken, waardoor de beveiliging weer vertraagd wordt.
Virussen en speciale hacks vormen ook nog deel van je arsenaal, dus je bent op zich wel goed gewapend – op voorwaarde dat ze niet op zijn natuurlijk. Blunder je toch en word je betrapt, dan moet je even wachten voor je terug kan hacken. Afhankelijk van het niveau van het systeem (maximaal 5), krijg je ook steeds minder hackpogingen, waardoor je al snel eventjes zult willen wachten in plaats van nog eens een poging te wagen. Daar komt nog bij dat je niet zomaar op je hacken kan focussen, want als een voorbijganger ziet dat je aan een computer ligt te prullen, ervaar je al snel hoe het voelt om lood in je brein te hebben.
Wie is het?
Uiteindelijk kan de hele inkleding nog zo goed zijn, maar als het hoofdverhaal op zich al belabberd is, valt er ook niet veel genot te halen uit al je inspanningen. Gelukkig weet Deus Ex: Human Revolution zich daar behoorlijk goed van zijn taak te kwijten. De vergelijking met de intro van Half-Life werd al in de vorige preview gemaakt en het vervolg lijkt ook best te pruimen. De tussenfilmpjes zijn duidelijk van hogere kwaliteit dan de in-game beelden en dat kan soms een tikkeltje jammer zijn om de overgang naar in-game te zien.
Toch wekt het verhaal op zich genoeg vragen op om je voort te stuwen en krijg je – dankzij de zijmissies, je eigen ontdekking, je specifieke keuzes in het spel en de informatie die hacks opleveren – genoeg motivatie voorgeschoteld om verder te zoeken. Zelfs ettelijke personen die het volste vertrouwen in jou lijken te hebben, zijn ook al dubbelzinnig genoeg om er zelf geen vertrouwen in te hebben. Deze mooie tegenstellingen en het grote vraagstuk aan het begin van het spel bieden (in hetgeen we al gespeeld hebben) genoeg worteltjes om er als een gedwee ezeltje achter te lopen. Je moet het monotone, quasi gevoelloze stemmetje van het hoofdpersonage er wel bij nemen.