Killzone 3: Singleplayer
Het eindejaarsgedreun begint stilaan af te nemen en dan kijken we dus vooruit naar het volgende jaar en de kleppers die hopelijk dan tot ons mogen komen. Een van de eerste titels die met veel tromgeroffel de woonkamer wenst binnen te rollen, is Killzone 3. Gewapend met verbeterde graphics, aangepaste controls, 3D en Move-ondersteuning wil het jouw woonkamer beveiligen tegen de Helghast. In deze tweedelige preview (waarvan het tweede deel dit weekend verschijnt) gaan we niet alleen in op wat we al te spelen kregen, maar zullen we ook de verschillende besturingen onder handen nemen, net als de singleplayer co-op, waar we eventjes van mochten proeven. Laat ons beginnen met een uitleg over het spel op zich.
De preview laat ons niet genieten van de levels in de sneeuw, maar schotelt ons complete oorlogsravage voor. Wat er juist vooraf ging aan de hele heisa en wat er nadien gebeurt, kunnen we jammer genoeg niet ontleden, vermits we slechts flarden aangeboden krijgen. Hierdoor is het wel een tikkeltje moeilijk om een analyse te doen van het verhaal. Wat we wel weten, is dat we met Jammer een vrouwelijk personage aangeboden krijgen (het oog wil ook wat) en dat het er niet meteen collegiaal aan toegaat tussen de verschillende personages. Rico, Sev en Narville gaan verbaal in de clinch, testen hun vuisten uit op elkaar en hebben elk hun mening over de aanpak.
Uiteraard is er een aanleiding voor al deze frustraties, want de operatie op Helghan loopt echt niet van een leien dakje. Troepen sneuvelen en de tegenstand lijkt sterker te zijn dan ooit tevoren. Getuige daarvan is het focuspunt van deze preview. Eerdere berichten op het net spraken over een tegenstander van het kaliber van Shadow of the Colossus. We kunnen stellen dat het hier inderdaad over een overweldigend grote robot gaat. De vijanden in Resistance 2 zijn er zelfs niks tegen. Mensen met zelfvertrouwen zouden nu beginnen pochen met hun machinegeweer, maar als je tegenover een combinatie van raketten, een ionenkanon, mortieren, ettelijke automatische machinegeweren en dropships vol troepen komt te staan – en dit alles dan nog eens beschermd wordt door tonnen staal – dan kan je misschien toch maar best manieren bedenken om hem op je makker te laten schieten in plaats van op jou.
Ook al beschik je over grondtroepen, tanks en heb je ook nog een luchtsquadron ter beschikking, het is eigenlijk een ongelijke strijd en we zien meteen hoe deze oorlog steeds meer impact heeft op de emotionele toestand van onze hoofdpersonages. Gelukkig staan de neuzen wel altijd in dezelfde richting eenmaal er gevochten moet worden en zo zien we meteen hoe Killzone 3 verder probeert te gaan dan Killzone 2.
War is hell
Variatie zit zeker al in het spel, ook al dien je eigenlijk steevast je lader leeg te knallen of de nieuwe melee-aanvallen te gebruiken. Sta je immers dicht genoeg bij de tegenstander, dan zal één knop ervoor zorgen dat je hem vakkundig naar een volgend leven brengt. Door een oogbal steken, de keel oversnijden of gewoon de ogen induwen met je blote handen, allemaal bruikbaar en vooral efficiënt.
We banen ons in deze preview door de stellingen op een heuvel, lopen door loopgraven en proberen ons schuil te houden in ettelijke transformator-cabines. Ondertussen krijgen we te maken met al het geweld dat de Helghan nog in de strijd te gooien hebben. Als onze mastodont van een robot bovendien ook nog eens geregeld roet in het eten komt gooien door je te bestoken, blijf je best bewegen en van plek tot plek lopen. Een goede zet om de gemiddelde zitten-blijver in een shooter te dwingen andere spelwijzen te ontwikkelen, maar best wel moeilijk als je daardoor je hoofd moet laten zien voor de inkomende mortieren. Bereik je dan toch veiliger oorden, dan blaast de robot het dak gewoon van je schuilplaats vooraleer je muurtjes ook proper worden afgebroken.
Weet je toch stand te houden, dan mag je uiteindelijk de lucht in om te genieten van het prachtige panoramische zicht dat Guerrilla Games voorschotelt. Een machinegeweer en goede stuurmanskunsten van je piloot zorgen ervoor dat je gewoon je 'triggerfinger' eens volledig mag indrukken en kan genieten van de teloorgang van onze mechanische vriend. Gezien de hoeveelheid keren dat hij ons met zijn mortieren naar de eeuwige jachtvelden heeft gestuurd, voelt dit ook als een echte overwinning aan.
Volledig in de tendens van de preview zit het ons echter niet mee en krijgen we weer een opdoffer te verwerken, waarna we weer door een haard van vijanden mogen ploeteren. Dit stuk blinkt uit doordat de robot doorheen je spelterrein komt gestapt, terwijl je probeert zoveel mogelijk 'gloedogen' aan gort te knallen. Dit stuk map is bovendien zeer mooi bedacht, door je meerdere opties te geven om het aan te pakken. Zo kan je eerder achterop blijven om met een sniper wat ravage aan te richten, maar door middel van loopgrachten kan je ook een heel pak dichterbij proberen geraken om sneller achter de vijandelijke linies te komen. Allemaal je ding niet? Gewoon naar het midden lopen en met het machinegeweer uithalen. Keuze te over dus en zeker een welkome keuze, vermits niet iedereen dezelfde manier zal gebruiken om twee bestuurbare turrets en rondlopende Helghast aan te pakken.
Jammer genoeg (voor de speler) weten de Helghast ook gebruik te maken van stevige tactieken. Net zoals in de voorganger mag je je aan uitwijkmanoeuvres verwachten, met als gevolg dat een Helghast zich plots naast je bevindt en je kennis maakt met de grond. Dan is het te hopen dat je een stuk van de muur kan schieten om het op hem te laten vallen en hem zo uit te schakelen (het is me gelukt bij mezelf, dus het is wel degelijk mogelijk).
Preview it is
Is het spel dan perfect in de preview? Nee, verre van. Het spel vergt geen laadtijden, wat een pluspunt is omdat het tempo behouden blijft, maar toch is het grafisch (nog) niet zo'n vooruitgang ten opzichte van Killzone 2. De ontploffingen zijn echt bijzonder mooi, maar lag, hapering en framedrops zijn ook nog schering en inslag. Raketten afvuren om ze vervolgens wel te zien inslaan, maar ze niet te zien vliegen, toont aan dat er de laatste maanden nog gepolijst moet worden. Het is echter wel te hopen dat de focus op 3D er niet voor gezorgd heeft dat er zaken opgeofferd moeten worden op grafisch vlak.
Qua stemmenwerk zit het op zich wel goed en krijgen we niet zo'n overdreven stoere venten als in de vorige Killzone. Als je bovendien surround-geluid of een goede hoofdtelefoon hebt, is het een puur genot, want door de constante barrage aan kogels en neervallend puin waan je je echt midden in de actie. Je ziet de kogels van veraf komen en langs je hoofd vliegen. Met het gesuis dat mooi overeenkomt, ben je op zich blij dat dit 'slechts' de preview is. De preview-status valt ook op door de verhaallijn die we voorgelegd krijgen. Sommige stukken zijn helemaal niet logisch aan elkaar gekoppeld en hebben precies ook geen aanleiding gehad. Er is dus overduidelijk links en rechts geknipt om bepaalde zaken nog niet te tonen, wat ook wel zijn gevolgen kan hebben gehad voor andere aspecten.
Voor wie zich echter vragen stelt of de loggere gameplay uit de voorganger ook nog steeds aanwezig is: die is er min of meer uit. Het voelt helemaal niet traag aan, al moet je ook geen gameplay-op-speed verwachten zoals je eerder in Call of Duty zou verwachten. Er zit nog steeds een gewichtigheid aan je bewegingen, al zal het veel fijner overkomen en voor de meesten ongetwijfeld helemaal niet opvallen.