Pokémon Black and White
Pokémon is en blijft een terugkomend fenomeen waar zowel jong en oud altijd naar uitkijken. Dit is dan ook bij de vijfde generatie niet anders. In Japan wisten Pokémon Black en diens tegenhanger Pokémon White maar liefst 5 miljoen exemplaren te verkopen en werden deze games ook zeer bejubeld door de pers. Sinds enkele weken zijn deze versies ook in België verkrijgbaar en kon bijgevolg een review niet uitblijven. Zijn wij even enthousiast als de Japanners over het ‘vernieuwde’ concept van deze games of is de inspiratie ver zoek in deze generatie?
Het verhaal begint zoals vanouds: Als beginnende trainer word je op avontuur gestuurd om de wonderbare wereld van Pokémon te ontdekken en de ultieme Pokémontrainer te worden. Samen met twee vrienden verken je de regio Unova en ontmoet je allerhande goedaardige personages, maar ook mensen met minder goede bedoelingen. Team Rocket houdt het definitief voor gezien, want Team Plasma maakt deze keer Unova onveilig. Met als doel om Pokémon van hun ‘slavernij’ te bevrijden, stelen ze zelf deze beestjes van trainers om ze zogezegd te bevrijden. Het is eigenlijk een vrij ironisch gegeven, maar toch gebeuren de ontmoetingen met je vijanden altijd onder andere omstandigheden waardoor het verhaal nog best te pruimen is. Het moet natuurlijk ook verstaanbaar zijn voor de allerkleinsten onder ons. We zouden zelfs durven stellen dat het verhaal veel vlotter verloopt of aanvoelt dan de vorige generaties, mede dankzij de vele verwikkelingen van de gym-leiders in het verhaal en de nodige variatie in de verschillende gebieden.
Naast gevechten tegen andere collega-trainers moet er ook data verzameld worden voor de professor die je een Pokédex meegaf. Unova biedt dan ook een waaier aan Pokémon, waarvan er meer dan 150 nieuwe. Tijdens je doortocht zal je uitsluitend te maken hebben met deze Pokémon en pas na de Pokémon League verschijnen de monsters uit de vorige generaties ten tonele. De slogan ‘Gotta catch ém all’ begint nu wel een serieuze opdracht te worden, want inmiddels staat de teller op 649. Het is dan ook misschien raadzaam om in de zesde generatie tijdens het verhaal een mix te kiezen van eerder verschenen Pokémon dan dat er weer eens tientallen bij komen. Op die manier kunnen ook nieuwkomers een poging wagen om ze allemaal te vangen. Wanneer het je dan eindelijk lukt om ze allemaal te vangen, zal de voldoening vast en zeker groot zijn. Bereid je dan echter voor op tientallen, zo niet honderden uren hard trainen en ruilen om ze allemaal in je bezit te hebben.
Praktisch iedereen die ooit een game uit de hoofdserie gespeeld heeft, is bekend met de algemene gameplay van de serie. Trainers dagen je altijd uit voor een turn-based gevechten, vergezeld van de nog steeds spannende en leuke deuntjes, waar je door overwinningen ervaringspunten kunt verdienen en zo je Pokémon steeds sterker kan maken. Er is zeer veel diversiteit in de types van Pokémon en ook mochten nieuwe aanvallen deze keer niet ontbreken. Op zich is het wel apart dat zo'n eenvoudig concept enorm veel diepgang herbergt, want terwijl het jonger publiek zich uren kan bezighouden met het levellen van alle monsters, kunnen die-hards Pokémon trainen op basis van Effor Values, natures, etc… Toch stellen we ons de vraag of ontwikkelaar GameFreak in de toekomst eens met een geheel nieuw concept wil komen, waarbij de gameplay grondig onder handen genomen wordt. Er is totaal niets mis met het huidige concept, maar real-time battles met volledige 3D-Pocket Monsters kan de reeks de nodige verademing krijgen.
Zoals eerder aangehaald vinden de gebeurtenissen plaats in de regio Unova, waar diversiteit en afwisseling een belangrijk gegeven zijn. Het is leuk om te zien dat de ontwikkelaars een goede balans gevonden hebben tussen technologie en natuur. Dit heeft als gevolg dat je soms in een klein, gezellig dorpje terechtkomt midden in de natuur en vervolgens weer een uitgebreide stad, die bol staat van de technologie, bezoekt. Ontwikkelaar GameFreak heeft ook veel aandacht voor detail deze generatie, want werkelijk alles straalt sfeer uit en de toevoeging van de vier seizoenen maakt het geheel alleen maar sfeervoller. Of het nu lente, zomer, herfst of winter is, bepaalde gebieden zullen telkens net dat tikkeltje anders zijn en andere Pokémon bevatten.
Men heeft voor het eerst ook gebruikt gemaakt van driedimensionale omgevingen die bij momenten vrij indrukwekkend kunnen zijn en die wellicht de richting aangeven tot wat de serie in staat is op de Nintendo 3DS. Er wordt veel gespeeld met diepte om zo kleine, eenvoudige puzzels te creëren. Het is een slimme zet van de ontwikkelaar geweest om een mix van 2D en 3D te voorzien om zo de grafische limieten van de Nintendo DS te slim af te zijn. De ‘dynamische’ gevechten, waar de camera beweegt en op tijd en stond inzoomt, zijn helaas een teleurstelling te noemen. Het is leuk dat je Pokémon bewegen, maar ze worden het merendeel van de tijd als een pixelige brei weergegeven. Dit doet enorm veel afbreuk aan de mooie en verzorgde sprites en we vragen ons dan ook af waarom men dit feit compleet over het hoofd gezien heeft.
Er zijn ook talloze andere nieuwigheden in deze twee games te bespeuren. Het ‘musical theater’ laat de speler zijn Pokémon zich van hun beste kant zien in een soort van modeshow en musical. Wellicht niet weggelegd voor iedereen, maar desondanks een leuke extra voor de geïnteresseerden. Mensen die eerdere DS-versies van de serie gespeeld hebben kunnen nu ook weer naar hartenlust hun getrainde monsters overzetten naar Black en White zodat je deze ook aan je groeiende verzameling kan toevoegen. Het feit dat er nu slechts één gebouw is voor zowel de Pokécenter als Pokémarkt is een heel kleine, doch zeer handige verandering. Gelukkig is het alom gekende en nog steeds tot de verbeelding sprekende muziekje intact gebleven. Na het verslaan van de Elite Four zal je nog enkele dorpen en mysterieuze gebieden kunnen bezoeken die het spelduur nog eens aanzienlijk verlengen. Nieuw is dat elke versie een specifiek gebied zal krijgen. Een duistere stad zal zijn geheimen onthullen in Black, terwijl het natuurlandschap op de witte versie helemaal anders is.
Wanneer je na het ontdekken van al deze kleine nieuwigheden nog niet genoeg krijgt van de kleine Pokémon, zal je zeker je gading vinden in de talloze multiplayer-opties. Van infrarood tot draadloos, van lokaal tot over de hele wereld, werkelijk alle opties om met elkaar in verbinding te komen worden ondersteund. Of je nu kiest voor een solo, duo, triple of rotation battles, je zal sowieso jouw voorkeur wel weten te vinden. Maar er is nog meer. Met de Entralink-optie kan je lokaal je vriend opzoeken om zo samen kleine missies te voltooien die resulteren in een beloning voor de moeite. Over de Dreamworld kunnen we helaas niet veel zeggen, want deze opent officieel pas op 30 maart. Je zal de mogelijkheid hebben om er een pittoresk huisje te decoreren, besjes te planten en je kan er voorwerpen met vrienden uitwisselen. Mensen met een DSi, DSiXL of 3DS kunnen ook gebruik maken van videochat om zo bij te praten met je virtuele vrienden. Er zijn dus genoeg opties in de game gestoken om zowel jong en oud lang zoet te houden.
- Interessant verhaal
- Mix tussen 2D en 3D zeer sfeervol
- Enkele interessante toevoegingen
- Veel multiplayer-opties
- Grafisch stellen gevechten teleur
- Déjà vu-gevoel voor fanaten