White Knight Chronicles II
White Knight Chronicles riep heel wat gemengde gevoelens op bij de Westerse lancering in 2010. De game werd lauw ontvangen en de verkoop was dan ook in verhouding. Level-5 geeft zich echter niet gewonnen en brengt ons White Knight Chronicles II. Weet de Witte Ridder onze harten te veroveren of loopt ie een blauwtje?
De White Knight Chronicles-serie is een fantasy JRPG waarin een handjevol jongeren centraal staan. Deze jongelui delen een verleden waarin de Knights, kolossale magische ridders die doen denken aan Transformers, een grote rol spelen. Leonard, hoofdpersonage van dienst, is 'bestuurder' van de White Knight genaamd Wizel. Hij kan deze Knight ter hulp roepen tijdens gevechten, mits voldoende energie. De jonge knaap wist met hulp van zijn trouwe vrienden en Wizel prinses Cisna, de huidige Koningin van Balandor, in de eerste game te redden uit de handen van de sinistere Magi. De kwaadaardige Magi zijn na één jaar echter terug van weggeweest en zijn aan een opmars bezig om het koninkrijk van Balandor te vernietigen en de Knights in hun hebzuchtige handen te krijgen.
De game is een mooi weerzien met tal van bekende personages waaronder Leonard’s jeugdvriendin Yulie, de immer-goedgezinde Caesar, harde tante Kara en tal van anderen. White Knight Chronicles II voelt zo al snel aan als een rasechte opvolger. Althans voor de spelers van de eerste game, de nieuwelingen in de reeks zullen spijtig genoeg wat in de kou blijven staan omdat ze het volledige verhaal van deel één niet kennen.
White Knight Chronicles II wordt vergezeld door een herwerkte versie van de eerste game en geeft nieuwkomers hiermee de kans om een inhaalslag te ondernemen. Al is het in tegenstelling tot de Japanse versie niet nodig de eerste game uit te spelen alvorens je met de tweede begint. Of je nu je savegame laadt of als nieuweling begint, het level van je avatar en de rest van je team wordt sowieso gezet op 35. De savegame heeft wel als voordeel dat je avatar en bijhorende items, geld, guild rank, etc. behouden blijven. Uiteraard is het nog steeds mogelijk je avatar te wijzigen. En als je het roer helemaal wil omgooien, kan je in het begin je skill set zelfs resetten in ruil voor nieuw krediet. Nog steeds geeft de game uitgebreide opties om jouw eigen unieke personage te creëren: een avatar. Qua gameplay worden nieuwelingen in het diepe gegooid, al is er wel de mogelijkheid om de Help-functie te raadplegen. Hierin worden de controls en andere zaken één voor één uitgelegd.
Leonard is nog steeds het hoofdpersonage van de campagne, waar je avatar dan weer de protagonist is van het online gedeelte. Naast Leonard en de avatar, lopen ook nog enkele andere personages mee in de campagne, waaronder soms ook enkele NPC’s (Non Playable Characters). Buiten de NPC's kan je kiezen in wiens huid je kruipt tijdens het spelen. Tijdens het rondlopen zie je alle personages, maar voor gevechten aan te gaan, zal je slechts over drie hiervan beschikken. Welke drie dit zijn, kan je kiezen voor het aanvangen van een gevecht. White Knight Chronicles heeft geen vaste vorm van klassen, maar biedt de speler een reeks skill sets aan zoals Bow, Elemental Magic, Long Sword en Spear. Met gewonnen skill points kan de speler vaardigheden kopen voor elk van de personages. Belangrijk is uiteraard dat je jouw groep strijders zo opbouwt dat ze elkaar perfect aanvullen. Hierdoor zul je alsnog klassen zoals een medic of tank creëren. Waar offensieve magie minder van belang bleek te zijn in de originele game, krijg je in White Knight Chronicles II het danig lastig zonder. De game zorgt er hier meer dan voorheen voor dat de speler meer genoodzaakt is een goed team samen te stellen dat elkaar goed aanvult.
Al snel blijkt dat de skill sets uitgebreider zijn en voor meer diepgang zorgen dan in de vorige telg. Dit komt de gameplay ten goede omdat het meer om een tactische aanpak zal vragen. Schade die je uitdeelt aan de vijand wordt ook nog eens in twee klassen verdeeld. De gouden damage-waarden zijn de meest effectieve voor die bepaalde soort vijand. Om sneller van de vijand af te komen zal je dus moeten proberen te onthouden welke acties de meeste damage doen per soort gespuis. Ook dit pusht de speler meer richting een tactische aanpak en stuurt het pure button bashen meer en meer de laan uit. Grote vijanden hebben nu ook break points. Aan de hand van een kleur zal je kunnen herkennen welke actie je kan uitvoeren om de vijand uit balans te slaan, zodat deze je even met rust laat en je terug kan aansterken.
Alle skills die je vrijspeelt voor een personage kan je in één van 21 sloten steken. Combo’s kunnen ook worden aangemaakt en in één van deze sloten geplaatst worden. Iets dat zeker nodig zal zijn als je later in de game een hoopje vijanden in de buurt hebt of de lucht in wil om één van de grote vijanden een flinke tik te geven. Gevechten worden gestart zodra een vijand in de buurt is en gebeurt in een zekere vorm van real-time. Je zal moeten wachten tot een ring op het scherm gevuld is voordat je actie kunt ondernemen. De ring vult nu veel sneller aan dan bij de vorige telg, wat zorgt voor een sneller en vlotter verloop. White Knight Chronicles 2 brengt echter nog een handige verbetering met zich mee. Skills tonen nu welke range ze hebben door middel van een begrensd vlak. Wil je dus meerdere vijanden met één aanval raken, moet je zien dat de vijanden zich binnen de grenzen van dit vlak bevinden.
Nu vraag je je wellicht af waar al die torenhoge Knights blijven? Deze kunnen net als in de vorige telg geactiveerd worden zodra er voldoende action credit is. De transformatie gebeurt nu middels een druk op de groene driehoek, in tegenstelling tot het vroegere systeem waarbij je eerst door verschillende menu's moest bladeren. Voor het eerst krijgt ook je avatar een Knight ter beschikking, al zal je veel (misschien zelfs te veel) geduld moeten uitoefenen voordat je deze krijgt.
Er passeren heel wat bekende vijanden de revue, maar er zijn ook een heleboel nieuwe vijanden, of varianten van oude, toegevoegd. De meesten van dit voorheen ongekende gespuis zijn best wel een stevige kluif om te verslaan. Zo heb je de Skeleton, een vliegend wezen met een enorme zeis in de hand en roepen sommige soorten van reuzenspinnen regelmatig enkele kleinere broertjes en zusjes om hulp. Of je nou tegen kleine of grote vijanden vecht, ze hebben allemaal hun sterkten en pijnpunten. Er passeren ook heel wat pittige eindbaasgevechten; niet opgeven is hier de boodschap. Al lijkt het soms niet echt eerlijk te verlopen wanneer één van de NPC's doodgaat na slechts één rake slag, waarna je resoluut het Game Over-scherm te zien krijgt. Hun levend houden is soms een helse klus.
De game is in zekere zin lineair, want je moet van punt A naar punt B, maar de weg daarheen is regelmatig een doolhof. De verschillende manieren waarop je op punt B kan geraken zijn soms zo talloos dat het meer dan eens voorkomt dat je de weg kwijt raakt. Navigeren kan je doen via een kaart, al zal je toch regelmatig verloren lopen omwille van niveauverschillen die je niet opmerkt op de kaart of deuren die slechts langs één kant opengaan. Echter wordt dit nooit frustrerend, zolang je maar onthoudt wat je waar tegenkwam.
White Knight Chronicles is grafisch gezien geen pareltje, maar wordt door de sfeervolle setting grotendeels vergeven dit niet te zijn. Zo heb je onder meer de Lost Forest omheen het rijkdom Faria, dat opgedeeld is in de vier seizoenen met elk een eigen sfeer. Zo is er een prachtige waterval, zijn er heel wat beekjes die zich een weg banen door het bos, krijg je een prachtige oranje/roze zonsondergang te zien, maar zal je ook ijsrotsen gade slaan. Andere levels sturen je dan weer doorheen de woestijn of laten je ronddolen in door de vijand bezette kerkers. Aan variatie geen gebrek op dit vlak, al moet je regelmatig meerdere tot vele keren doorheen een bepaalde locatie en dan kan het al eens als “been there, done that” aanvoelen. De soundtrack is aangenaam en sfeervol. Rustige melodische muziek wanneer je rondkuiert en energetisch en oppeppend wanneer in gevecht bent.
De offline modus van White Knight Chronicles gaat gepaard met een uitgebreid online netwerk, genaamd GeoNet, waarin de speler met tot vier of soms tot zes spelers op queeste kan gaan. Het succesvol beëindigen van een queeste geeft spelers een ranking en experience points en naarmate je meer en meer ervaring krijgt, zal je Guild Rank stijgen en zullen meerdere queesten binnen handbereik liggen. De lobby om spelers te ontmoeten, Georama, is een dorp gecreëerd door een speler. Een dergelijke Georama kan je aanpassen en uitbreiden tegen betaling betaling en met enorm veel loot. Loot bekom je door zowel off- als online vijanden te verslaan en door hier en daar Monster Hunter Freedom-gewijs tussen de bloemetjes of in rotsen te zoeken. Waar je bij de vorige telg item per item moest zoeken, moet je nu slechts één keer zoeken en vind je meteen alles wat op de locatie ligt. Ook kan je NPC’s uitnodigen om te komen wonen en werken in je dorp. Zodra je je Georama online gooit, kan je hem openstellen voor andere gamers. Beschikbare queesten hangen af van speler tot speler en hebben meestal een beperking op Guild Rank. Communiceren met andere spelers gaat makkelijk via tekst (al dan niet met behulp van een toetsenbord), headset en enkele voorgeprogrammeerde emoties. Naast op queeste gaan, kan je ook jagen op bepaalde vijanden in ruil voor een premie. Wil je in de story modus even afwijken van het verhaal, dan kan je zijmissies aangaan bij dorp- of stedelingen.
In tegenstelling tot de vorige game, moet je nu een licentie in bezit hebben om online te spelen. Elk exemplaar bevat een licentie, maar indien nodig kan je de licentie ook kopen via PSN.
- Vechtsysteem
- Avatar
- Sfeer
- GeoNet (online)
- Twee games voor de prijs van één
- Instapdrempel nieuwkomers
- Grafisch niet altijd even sterk
- Herhaling locaties