REVIEW | Harvest Moon: One World is bijzonder flauw afkooksel

De Harvest Moon franchise is sinds de jaren negentig de absolute standaard voor boerderijsimulaties. Na wat geknoei met de rechten heeft de franchise zich echter opgedeeld in twee stukken. De originele ontwikkelaars gingen verder met Story of Seasons en uitgeverij Natsume bouwde verder met de naam Harvest Moon. Voor fans is het algemeen bekend dat de Harvest Moon-games sinds deze scheiding in kwaliteit zijn gezakt. Uitgeverij Natsume belooft dat het nieuwste deel Harvest Moon: One World veel zal goedmaken. Wij zochten uit of dat inderdaad zo is. 

Het landelijke dorpje waarin je bent opgegroeid, heeft een groot probleem. De grond laat enkel toe dat er aardappelen worden geteeld. Om het probleem op te lossen, trek je er op uit om de geest Vitae te bevrijden. Vitae is één van de Harvest Sprites en met haar kennis kun je de oogstgodin helpen ontwaken uit een diepe slaap. Wat een mens al niet moet doen om groenten te kunnen eten. 

Tijdens het avontuur kom je heel wat andere dorpen tegen. Elk dorp heeft natuurlijk andere problemen die dringend opgelost moeten worden. Los je het desbetreffende probleem op, dan wordt er bijvoorbeeld een brug hersteld zodat je langs de rivier naar het volgende dorp kan reizen. Het spreekt dan ook voor zich dat je heel wat verschillende personages ontmoet. De persoonlijkheid van deze figuren is helaas even gedetailleerd als de persoonlijkheid van de vele wortels en kroppen sla die je moet oogsten. Er zijn kleine ondertonen die de personages uniek maken, maar die zijn verwaarloosbaar in het grote geheel. Alle NPC’s blijven steeds op dezelfde plek staan tot je ze aanspreekt en van een oplossing voorziet. Bijzonder jammer, aangezien andere boerderijsimulaties zoals Stardew Valley aantonen dat het veel leuker is wanneer elke dorpeling een eigen routine en levenspad bewandelt. 

Het uiteindelijke doel van de game is om een efficiënte boerderij uit te bouwen. Dit doe je door de grond te bewerken, zaadjes te planten en deze geregeld water te geven. Je kunt ook koeien, kamelen, beren en tal van andere dieren temmen of aankopen en ze een plek geven in je schuur. Dieren geven bijvoorbeeld melk of wol die je dan weer kan doorverkopen. Het is zelfs mogelijk een kweekprogramma op te zetten. Ditmaal kun je je boerderij ook verplaatsen, zodat je niet steeds hele marathons moet lopen en dichter bij de actieve missies kunt blijven. Een groot voordeel dus, maar als je verhuist, ben je meteen alle geplante zaadjes kwijt en begin je weer met onbewerkte grond. Dit is niet eens zo erg, want de klusjes op de boerderij zijn goed uitgedacht en zijn zonder twijfel het leukste deel van Harvest Moon: One World. 

Zaadjes kun je helaas niet kopen, maar moet je verzamelen door rond te rennen. De kale en saaie omgevingen die je doorkruist, bevatten soms een Harvest Sprite die je een zaadje schenkt. Ze verschijnen over de hele map en dus loop je als een gek in het rond om alle zaadjes te vinden. Elke dag staan de sprites er weer om een zaadje te geven en dus kun je voor jezelf best opschrijven welke sprite welk zaadje geeft om het overzicht te bewaren. Het voelt aan als bezigheidstherapie. Zaadjes kun je in het begin niet zomaar kopen in de winkel en dus ben je verplicht om deze taak uit te voeren tot je ze vrijspeelt in de winkel.

De tijd in Harvest Moon gaat zeer snel vooruit. Hierdoor kun je maar een beperkt aantal taken uitvoeren voordat je energie naar het nulpunt zakt en je moet gaan slapen. Je moet dus keuzes maken over je dagtaken, maar zoals eerder gezegd zul je vooral rondlopen op de map. De meeste omgevingen zijn leeg en bevatten slechts een eenzame boom of een enkele Harvest Sprite. Door het gebrek aan afwisseling, wordt het dagelijkse patroon al snel een sleur. Dat is redelijk pijnlijk aangezien alle gameplay rond deze routine draait.  

Er zijn nog tal van andere activiteiten, zoals het uitvinden van nieuwe gebruiksvoorwerpen of het verzamelen van gesteentes en kristallen in de mijn. In de mijn moet je op stenen slaan tot je een beloning krijgt en er een doorgang ontstaat. Via deze doorgang kun je naar een dieper niveau van de mijn en zo gaat het maar door tot je energie op is. Er zijn geen monsters of vallende stalactieten of andere gevaren waar je voor moet opletten. Ook vissen is een slopende klus aangezien je gewoon op de A knop moet rammen tot de vangst binnen is. Zo zijn alle klusjes die niets met je boerderij te maken hebben redelijk saai en mentaal slopend, zonder enige vorm van uitdaging of risico.