REVIEW: DOOM: The Dark Ages is een helse geneugte

De Doomslayer: wie is hij, wat doet hij, wat drijft hem? Dat zijn maar enkele van de belangrijke vragen die ontwikkelaar id Software wil beantwoorden. Nadat DOOM Eternal met zijn uitbreidingen een tijdelijk einde aan het verhaal van de Doomguy bracht, springen we nu terug in de tijd naar the Dark Ages.  

Dat zijn niet de letterlijke Middeleeuwen, maar een eerder conflict tussen de demonen van de hel en de Makyrs die DOOMEternal introduceerde. Ja, id Software blijft erop staan dat de DOOM-reeks een ingewikkeld sci-fi-achtergrondverhaal moet hebben. De Slayer zelf trekt zich er nog steeds weinig van aan: hij is en blijft een man die letterlijk te kwaad is om te sterven. The Dark Ages houdt het verhaal ook iets meer op de achtergrond en focust meer op de hoofdzaak: demonen afslachten, hoe bloediger hoe liever. 

En daar biedt DOOM: The Dark Ages je weer heel wat werktuigen voor. Je hebt je klassiekers zoals de Super Shotgun, maar ook een wapen dat letterlijke botfragmenten afvuurt, of een terugkerende sloopbal aan een ketting. Het is een heerlijk uitgebreid en destructief arsenaal. Daarnaast heb je ook het spraakmakende Chainsaw Shield tot je beschikking. Daarmee kan je projectielen blokkeren, maar je kan het ook Captain America-gewijs naar vijanden gooien, demonen shield bashen en zelfs verborgen gebieden ontdekken. Je voelt soms vibes van de Leviathan Axe uit God of War, maar perfect in een DOOM-jasje gegoten. Je kan al je apparatuur ook upgraden. Die lichte RPG-mechanics hadden niet per se gehoeven, maar zijn beperkt genoeg dat ze de gameplay niet te veel vertragen. 

Eén van de grootste puntjes kritiek die je aan DOOM Eternal kon geven, was dat er misschien wel te veel verschillende tools waren om mee rekening te houden. DOOM: The Dark Ages houdt het iets eenvoudiger, al blijft de heerlijke simpliciteit uit de DOOM van 2016 nog steeds ver te zoeken.  

De pure power fantasy van de Doomslayer blijft wel heerlijk intact. Je voelt je als een onstopbare tank. Iedere voetstap die je zet, weergalmt door de spelwereld. Je scheurt door meubilair en demonen heen alsof ze papieren zakdoekjes zijn. Hier geen cover-based shooting: om te overleven moet je in beweging blijven en demonen afslachten. Uitdaging verzekert, maar dankzij alle verschillende moeilijkheidsgraden en toegankelijkheidsopties kan je zelf kiezen hoe zweterig je handen worden. 

In DOOM: The Dark Ages voelt alles veel groter aan dan in de voorgaande games. Sommige levels zijn nog steeds de klassieke arena’s en gangen, maar andere zijn grootse open slagvelden. Je kan zelfs enkele keren in de mechanische huid van een gigantische titan mech kruipen, om daarna een robbertje te vechten met het allergrootste hellegebroed. Kies je liever het luchtruim? Dan kan je ook op de rug van je trouwe draak kruipen en de demonen vanuit de lucht aanvallen. Die gameplaysegmenten zijn misschien maar gimmicks, maar ze zijn goed uitgewerkt en fantastisch om te spelen. Ontwikkelaar id Software had duidelijk een anything goes-mentaliteit bij het maken van deze game en dat is hier heel mooi voelbaar. Demonen afslachten voelde nog nooit zo goed. 

Id Software legde de focus voor deze DOOM op de singleplayer-campagne. Voor de twaalf mensen die fan waren van de multiplayermodus in DOOM Eternal is het misschien jammer om te horen, maar hier is het ongetwijfeld de juiste keuze. De campagne van The Dark Ages telt maar liefst 22 levels, die variëren in lengte van gemiddeld tot lang. Dit is geen campagnemodus die je in een avondje kan bingen. Je kan de levels ook herspelen om collectibles en andere geheimen te vinden, als je er tijdens de eerste ronde gemist zou hebben. Dat gaat van nuttige zaken, zoals materialen om upgrades mee vrij te spelen, tot overbodige dingen zoals skins voor je wapens. 

Op vlak van presentatie is er weinig op DOOM: The Dark Ages aan te merken. De muziek mag dan niet meer van de hand van Mick Gordon zijn, maar je slachtpartijen worden nog steeds vergezeld door heerlijk striemende gitaren. Op grafisch vlak ziet alles er netter uit dan DOOM Eternal in 2020, maar verwacht geen revolutie, eerder een evolutie.