REVIEW | Mario Kart World tilt chaotisch plezier naar het hoogste niveau

Het is maar liefst elf jaar geleden sinds Mario Kart 8 uitkwam. Het spel staat in de top vijf meest verkochte games aller tijden en is meer dan 76 miljoen keer over de toonbank gegaan. De verwachtingen voor de gloednieuwe Mario Kart World lagen dus hoog. Met de aankondiging van Nintendo dat deze nieuwe telg ook nog eens een open wereld zou bevatten, schoten de verwachtingen voorbij de stratosfeer, rechtstreeks tot aan Rainbow Road.

Meteen wanneer je het startscherm voor ogen krijgt en je Mario ziet rondrijden, kun je met een druk op de knop de besturing overnemen en aan de slag gaan in de nieuwe open wereld. Meteen krijg je een goed gevoel van de grootte van de wereld. Mushroom Kingdom is verbazingwekkend groot en je kunt alle tracks verkennen door de verbindende snelwegen te volgen. Maar je kunt net zo goed van de bestaande paden afwijken en de snikhete woestijn, groene weides of ijskoude gletsjers verkennen.

Tijdens het vrije rondrijden kun je verschillende collectibles verzamelen. Er zijn speciale Peach munten, vlakken met een vraagteken om over te rijden en P-schakelaars om te activeren. Die schakelaars starten korte uitdagingen. Denk hierbij aan korte races, een doel behalen en vallende rotsblokken ontwijken of een aantal lastig geplaatste munten verzamelen binnen de tijd. De uitdagingen hebben een gevarieerde moeilijkheidsgraad en sommigen zullen zelfs doorwinterde Mario Kart fans laten zweten. Verder zijn er willekeurige korte activiteiten die worden opgestart. Je wordt plots ontvoerd door een ruimteschip, moet Nabbit zien te vangen of bent plots in een race met enkele Koopa’s verwikkeld. 

De open wereld is groot, kent tal van kleine grafische details en zelfs dag-nachtcyclus, maar is uiteindelijk toch nogal open en leeg. Je moet als speler dus vooral zelf je plezier zoeken in de free roam door parcours te oefenen of op zoek te gaan naar verborgen plekjes. Eigenlijk is er niets dat je vastgrijpt en motiveert om collectibles te verzamelen. Verder heb je ook geen duidelijk overzicht over wat je nu precies al hebt gevonden en waar je ongeveer moet gaan zoeken naar verdere geheimen. Dat maakt van de open wereld toch eerder een gemixte ervaring. Het grootste gemis is misschien nog wel het gebrek aan een lokale 2 speler modus. Hoewel je met vier spelers tegelijk op dezelfde Switch 2 kunt spelen, is de open wereld beperkt tot één enkele speler. 

Het eigenlijke racen voelt fantastisch goed. Elke kart is uniek met een verschillende snelheid, gewicht, acceleratie en wegligging. De verschillen zijn soms subtiel, maar je moet echt wel werken aan je timing om te driften of om sprongen te maken op rails wanneer je een nieuwe kart uitprobeert. Dat laatste is trouwens de nieuwste toevoeging aan de parcours. Zie je een railing in een bocht of gewoonweg in het midden van de baan? Dan kun je er op springen en grinden met een goed getimede sprong. De railings geven je niet alleen een snelheidsboost, maar kunnen je ook naar anders verborgen stukken brengen. Denk hierbij aan de daken van een dorp of een geheime shortcut. Het zorgt voor een extra dimensie in verschillende tracks waardoor je steeds in mum van tijd dient te beslissen of je de korte bocht, de lange bocht of de rail neemt. 

Verder is Mario Kart World een vorm van absolute chaos. Er zijn steeds 24 karts op de baan die stuk voor stuk toegang krijgen tot power-ups. De schilden, boomerangs, bananenschillen en bommen vliegen je dus om de oren. Het is dus perfect mogelijk om op de eerste plek te staan, geraakt te worden door een rood schild en in mum van tijd weer op de laatste plek te staan. Maar ook het omgekeerde is waar. Met slim gebruik van power-ups kun je je dus ook weer opwerken naar de eerste plek. Daarnaast heb je natuurlijk ook gewoon skill nodig om vooraan te blijven. Die mix van kunde, een vleugje geluk en de spanning omdat alles in een handomdraai kan wijzigen, maakt van Mario Kart World een erg verslavende ervaring. 

De klassieke Grand Prix modus is weer terug, waarin je vier verschillende races voltooid, waarna er een winnaar wordt gekroond op het einde. Vervolgens is er de Knock-out rally. Dit is één lange race waarbij er bij elke checkpoint enkele racers afvallen. Dit lijkt vooral online de meest populaire modus te zijn en dat is niet zo vreemd. Na elke checkpoint begint de race eigenlijk weer opnieuw om niet bij de laatste racers te zitten en dat geeft een grote adrenalinestoot. Enige nadeel is dat er nogal veel lange rechte stukken baan zijn wanneer je van het ene circuit naar het andere rijdt. Op die stukken baan gebeurt dan niet zo heel veel en wordt de actie wat teruggeschroefd. 

Wil je een parcours perfectioneren dan kun je aan de slag met Tijdrace. Hier race je alleen op een parcours of tegen een schim van je eigen snelste tijd of die van je vrienden. Dan zijn er tenslotte nog de Muntengevechten en de Ballonnengevechten. In de eerste variant moet je zoveel mogelijk munten verzamelen voor de tijd op nul staat. Iemand raken met een power-up zorgt ervoor dat die persoon vier munten op de grond laat vallen. Bij een ballonnengevecht start je met vijf ballonnen en moet je andere ballonnen stukprikken of stelen. De mappen van deze gevechten zijn vele malen groter dan die van vorige Mario Kart games, wat het plezier verhoogt en toch wat meer strategie of planning vraagt dan je op het eerste gezicht zou denken.   

Online kun je met Grand Prix, Knock-out rally, Ballonnen- of Muntengevechten aan de slag en alles verloopt uitermate vlot. Op geen enkel moment konden we haperingen of lag bespeuren. Eerst komen alle racers samen in een lobby op de open wereldmap en als er genoeg kandidaten zijn dan gaat de wedstrijd van start. Nintendo heeft met de Switch 2 en Mario Kart World duidelijk veel aandacht gespendeerd aan de online ervaring. Zelfs in duidelijk Aziatische lobby’s hadden we geen vertraging. Ook spelen met de webcam zodat je elkaars gezicht kunt zien wanneer je vrienden voorbijscheuren, loopt zoals het hoort.