REVIEW | The Legend of Zelda Upgrade Packs laten Hyrule stralen op de Switch 2

Een trend van de afgelopen tijd: als een game écht goed is, zie je die jaren later nog opduiken, generatie na generatie. Denk aan Skyrim, The Last of Us, of een GTA V dat inmiddels al drie generaties consoles meedraait. Sinds kort kunnen we ook de laatste The Legend of Zelda-games aan dat lijstje toevoegen. Zowel Breath of the Wild als opvolger Tears of the Kingdom krijgen op de Switch 2 een technische opfrisbeurt. Of zoals Nintendo het zelf noemt: een Nintendo Switch 2-editie.

Dat zowel Breath of the Wild als Tears of the Kingdom ijzersterke games zijn, staat buiten kijf. Met een gemiddelde score van 97 is Breath of the Wild nog altijd één van de hoogst beoordeelde games aller tijden op Metacritic en dat is volgens ons volledig terecht. Met zijn gigantische spelwereld, ongeziene vrijheid, toffe puzzels en een typerend, rustig sfeertje zette het spel in 2017 plots een nieuwe standaard neer voor Zelda-spellen.

Zes jaar later volgde Tears of the Kingdom: een directe sequel die alles uit het origineel verder uitdiept. Dezelfde wereld, maar rijker en gelaagder, met een ondergronds niveau en zwevende eilanden erbovenop. Daarbovenop kwam de bouwmogelijkheid, waarmee spelers voertuigen en gadgets konden knutselen uit zowat elk voorwerp in de game. Toch bleef het visueel grotendeels in dezelfde stijl en engine, waardoor beide titels vandaag vaak in één adem worden genoemd.

Zo krijgen beide games ook dezelfde behandeling als het aankomt op Nintendo Switch 2-edities, al is het toch vooral Breath of the Wild dat daar het meeste van geniet. Waar Tears of the Kingdom op de originele Switch al een stuk soepeler liep, had het eerste avontuur in Hyrule behoorlijk last van framedrops bij de lancering. Met een soepele framerate van 60 frames per seconde zijn deze problemen helemaal verleden tijd. Nadat de open wereld aan onze voeten lag, gingen we meteen een kijkje nemen bij het charmante Kakariko Village en het betoverende Korok Forest. Ook in deze drukke gebieden zagen we dat de framerate soepel stand hield, wat in het verleden wel eens anders was.

Ook fijn is dat de laadtijden van beide spellen zienderogen verbeterd zijn, en dat viel ons zelfs op na twee jaar de wereld van Hyrule achter ons te hebben gelaten. Teleporteren en shrines betreden gaat daardoor een stuk sneller, wat de immersie ten goede komt.

Naast performance-dingetjes zijn ook de visuals erop vooruit gegaan. Zo draaien beide spellen nu in 4K-resolutie op televisie en in full HD wanneer je op het kleinere scherm van de Switch 2 speelt. Ook is er HDR-technologie toegevoegd, waardoor felle kleuren levendiger van het scherm spatten.

Hoewel deze verbeterde visuals met moderne snufjes natuurlijk fijn zijn, moet gezegd dat de kloof tussen de originele versies niet meteen wereldschokkend is, waarbij ook de HDR-implementatie niet echt hoge ogen werpt. Wellicht heeft dat ermee te maken dat Breath of the Wild en Tears of the Kingdom met hun unieke artstyle er op de originele Switch al hartstikke goed uitzagen.

Met al het eerstgenoemde, wat eigenlijk exact is wat je mag verwachten van een verbeterde editie, is de toevoeging van Zelda Notes een stuk opmerkelijker. Wie dacht dat de tijden van companion-apps voorbij waren, heeft het met Nintendo mis. Via de Nintendo Switch Online-app zijn er heel wat nieuwe functies toegevoegd aan beide games. Zo is het mogelijk om via je smartphone extra statistieken te bekijken, in-game foto’s te bewerken of items te delen met vrienden. Bij Tears of the Kingdom is het daarnaast ook mogelijk om creaties van je bouwkunsten met anderen te delen aan de hand van QR-codes.

Specialer is dat er via de app ook stukjes extra content zijn toegevoegd, in de vorm van Voice Memories. Via deze manier zijn er door Zelda (en enkele andere personages) spraakberichten achtergelaten in de wereld, waardoor we extra dingen te weten komen over de verhaallijn. Over spraak gesproken: ook is er een navigatie optie toegevoegd waarmee het spel je de weg wijst naar geselecteerde doelen zoals collectibles of shrines. Een beetje alsof je Google Maps gebruikt om je de weg te leiden naar alle Korok-zaadjes, wat de zoektocht plots een stuk eenvoudiger maakt.

Al bij al brengt de app enkele nieuwe en handige features met zich mee. Toch kunnen we ons niet aan de vraag onttrekken: waarom moest dit in hemelsnaam via een app? Eigenlijk kunnen vrijwel al deze functies ook gewoon in het spel zitten, waarbij de app het nodeloos complexer maakt. Daarnaast nog een klein wist-je-datje: The Legend of Zelda: Breath of the Wild en Tears of the Kingdom waren bij uitzondering nét games waarbij ondergetekende zijn smartphone links liet liggen om niet bij elke melding uit de wereld gehaald te worden.