REVIEW | Mafia: The Old Country mixt een sterk verhaal met gemiddelde gameplay

Op een dag vind je de job van je leven. Het is een slogan die veel mensen best goed kennen, maar die ergens ook wel past bij Mafia: The Old Country. Daarin kruip je die huid van Enzo, die bij toeval wordt opgenomen in de ‘familie’ van Don Torrisi aan het begin van de 20^e eeuw. Maar zoals dat bij vrijwel elke job is, heeft ook deze nieuwe wending in het leven van Enzo enkele zure bijsmaken.

Enzo is aan het begin van de 20^e eeuw een simpele mijnwerker in Sicilië met één droom: weg geraken en de oversteek maken naar het beloofde land Amerika. Die droom krijgt een flinke knauw wanneer hij bijna zijn leven verliest in een mijnramp en de gevolgen daarvan, maar wanneer hij wordt gered door enkele mensen van Don Torrisi neemt zijn leven plots een immense wending.

Wat we zien in het verhaal dat daarop volgt is een typisch ‘rags to riches’ patroon, waarbij Enzo al snel het vertrouwen verdient van de clan Torrisi en zich zo opwerkt tot een ‘grote man’ binnen de maffia. Dat verhaal is dan wel cliché, het wordt op een knappe manier verteld in Mafia: The Old Country. De personages zijn geloofwaardig en de voice acting is van een heel hoog niveau. De soundtrack is heel subtiel, maar ook bijzonder sterk en weet de sfeer meer dan eens de hoogte in te jagen.

Ontwikkelaar Hangar 13 is er ook in geslaagd om een prachtig stukje Sicilië neer te zetten. Mafia: The Old Country is geen grote open wereld, en hoewel er flink wat collectibles zijn wordt je ook nooit echt aangemoedigd om die wereld te verkennen, maar wat je zien krijgt is prachtig en geeft je bijna het gevoel op vakantie te zijn in het zuiden van Italië.

Alle zaken die verbonden zijn aan het verhaal en hoe dat verhaal gebracht wordt, zitten dus helemaal snor. We kunnen hier en daar misschien een beetje klagen over de graphics, maar niet voldoende om daar voor deze game echt een probleem van te maken.

Dat verandert jammer genoeg een klein beetje bij de gameplay. Die voelt nogal ouderwets aan. En we weten dat de game zich afspeelt aan het begin van de 20^e eeuw, maar dat wil niet zeggen dat de gameplay uit het begin van de 21^e eeuw moet komen.

Het slechtste onderdeel in die gameplay zijn vooral de messengevechten. Dat is ongetwijfeld een onderdeel van hoe het er aan toe ging in die periode, maar de gevechten zelf zijn gewoon saai. In 99% van de gevallen kwamen ze neer op wachten tot de vijand een aanval doet, die aanval afweren, zelf aanvallen en dat patroon herhalen tot de vijand dood is. Samengevat: saai en repetitief.

Dat wordt niet zo heel veel beter in de combat. We hebben toevallig onlangs de originele trilogie van Uncharted gespeeld en we kunnen niet anders dan de vergelijking maken. Dat wil zeggen dat je steevast in een omgeving komt waarin het heel opvallend is dat dit een ‘arena’ is waar een gevecht zal worden uitgevoerd. Als speler heb je dan de keuze om sneaky te zijn en proberen die vijanden zo te verschalken of om het vuurgevecht aan te gaan.

De stealth gameplay is simpelweg achter muurtjes schuilen en af en toe een vijand in een chokehold nemen om wat verder te kunnen geraken. Natuurlijk heb je ook nog de obligatoire afleidingen, zoals een fles gooien. De AI is bovendien niet al te snugger en er zijn weinig momenten geweest waar we een probleem hadden om door een omgeving te sneaken.

Dat wil echter niet zeggen dat we het vuurgevecht vermeden hebben. Nee, hoor. Mafia: The Old Country maakt er de gewoonte van om zowat elk hoofdstuk te laten uitdraaien op een vuurgevecht. Sluip je succesvol een gebouw binnen? Ga er dan maar prat op dat je net wanneer je moet ontsnappen plots gevonden wordt en iedereen op je begint te schieten.

Die gevechten zijn ook niet echt leuk. Ze komen meestal neer op schuilen achter een muurtje, om zo de rest één voor één neer te leggen. Dat kan nog steeds voor wat frustratie zorgen, omdat de hitboxen niet altijd even correct werken en schieten met oude wapens heel traag kan zijn, maar al bij al is Mafia: The Old Country nooit echt moeilijk.

Tot slot nog een kort woordje over de wagens in de game. Onze ervaring daarmee kan samengevat worden in een woord: ugh… Met auto’s rijden is echt niet leuk in Mafia: The Old Country en we zijn dolgelukkig dat je de optie krijgt om niet-essentiële ritten over te slaan. Meer woorden gaan we daar niet aan vuilmaken.