REVIEW | Cronos: The New Dawn brengt survival horror dat weet te boeien

Bloober Team doet de laatste jaren goede dingen voor het horrorgenre. Layers of Fear en The Medium waren beide degelijke games die wel wat unieks te bieden hadden en de Silent Hill 2 remake vorig jaar was een schot in de roos. Met Cronos: The New Dawn richten ze de aandacht naar het survival horror-genre wat vooral de Dead Space fans zal aanspreken.

We worden wakker in het pak van een Traveller. De wereld is verwoest door een wereldwijde, mysterieuze catastrofe genaamd ‘The Change’. Het enige wat overgebleven is, zijn ruïnes bevolkt door allerhande gruwelijke wezens. Wie of wat je bent is onduidelijk, maar een missie is er wel: het verkennen van die wereld op zoek naar scheuren in de tijd in de hoop antwoord te vinden waarom het zo gruwelijk fout is gelopen.

Het verhaal wist ons gedurende de bijna 16 uur speeltijd echt te boeien. Het mysterie is interessant, de antwoorden steeds verwarrender maar nooit onduidelijk. Het verhaal wordt verteld door middel van cutscenes, maar ook via gevonden documenten en audiologs. Het grootste deel hiervan hebben wij trouwens allemaal gelezen en beluisterd. Zoals gezegd, boeiend.

Wat betreft de sfeer zit het ook wel goed. De Poolse wijk Nowa Huta is een interessante setting en de verschillende locaties die bezocht worden zijn leuk om te verkennen. Het sterk audiodesign draagt hier ook toe bij, wij raden dan ook aan om de game te spelen met een hoofdtelefoon of oortjes voor de beste ervaring. Visueel hebben wij ook weinig aan te merken op Cronos, al lijkt er continu een licht stoffige filter over het scherm te liggen. Alles oogt ietwat wazig, maar het stoort niet.

De game is lineair maar er zijn voldoende zijpaden en kamers waar je waardevolle items kunt vinden. Helaas word je hier wel soms verrast door vijanden waardoor deze items meteen weer verloren gaan. Kogels en healing-items vind je in de wereld maar kunnen ook gemaakt worden via het crafting menu. Hiervoor verzamel je grondstoffen. Het is belangrijk zuinig om te springen hiermee, want deze zijn zeker niet overvloedig aanwezig.

 De beperkte inventaris is helaas niet ideaal, zeker omdat alles hierin wordt geplaatst. Denk hieraan aan de verschillende wapens die je kan gebruiken, maar ook noodzakelijke voorwerpen die nodig zijn voor het volbrengen van bepaalde doelen. Zo gebeurde het toch meermaals dat wij een stuk heen en terug naar onze opslagkist moesten lopen om bepaalde zaken te kunnen meenemen. Het aantal slots is wel uit te breiden via upgrades maar toch bleef het een pijnpunt doorheen de game. 

De combat is degelijk en wapens voelen goed om te gebruiken. Vijanden gaan niet snel neer en elke kogel telt, maar echte impact ontbreekt. Er zijn bijvoorbeeld geen ledematen af te schieten zoals in Dead Space en melee-aanvallen voelen nutteloos aan. Zo ook de grondstomp. Deze is aanwezig, maar heeft weinig nut. Je krijgt geen items en vijanden verdwijnen ook niet als je dit doet. Gewoon een spatje bloed, meer niet. 

Het kon nochtans nuttig geweest zijn, want als vijanden dood zijn, kunnen ze toch nog gevaarlijk worden. Andere monsters kunnen zich namelijk versterken met de lichamen van hun dode vrienden. Zaak is om dit zo snel mogelijk te onderbreken of je kan dit vermijden door de lichamen te verbranden met een brandstoftank in je pak. Helaas heb je meestal maar één of twee keer de kans dit te doen want ook hier is het aantal tankjes beperkt. Gelukkig staan er tijdens de gevechten telkens toevallig goed geplaatste olievaten of brandstoftanks in de ruimtes die hierbij helpen. 

Er zitten enkele baasgevechten of momenten in waar wij soms net niet door onze voorraad kogels zaten en waarbij het toch spannend was of we het wel zouden halen. Dus er zijn wel wat bemerkingen bij de combat maar spannend is het zeker wel omdat je net zo kwetsbaar bent. Belangrijk te vermelden is dat hier geen moeilijkheidsopties voorhanden zijn wat voor sommigen wat frustrerend kan zijn.

Voorts waren wij niet echt onder de indruk van enkele platformstukjes. Zo moet je gebieden door waar je enkel naar platformen kan zweven met je gravity boots en deze duren soms te lang. Ook voor mensen die snel bewegingsziek worden zijn deze stukken niet echt aangenaam. Voor hartlijders zijn er dan weer de klassieke jumpscares, die soms zeer effectief zijn maar helaas ook regelmatig vrij goedkoop en zeer voorspelbaar.

Wij speelden de game op zowel PS5 Pro en base PS5. Op de Pro haalt de game een vrij constante 60fps in de performance mode, helaas is dit op de base PS5 een ander verhaal. De framerate zakt bij momenten echt serieus in, dus dit kan nog wat oplapwerk gebruiken. Noemenswaardige bugs hebben wij niet gehad.