REVIEW | Gears of Wars: Reloaded blijft leuk ondanks gebrek aan modernisering

Gears of War: Reloaded is een technisch indrukwekkende (re)-remaster van een vertrouwd icoon, die een nostalgisch statement maakt én historisch relevant is als de eerste Gears-ervaring buiten Xbox.

Reloaded is niets minder dan een poëtische overgang: een remaster van de Ultimate Edition (2015), zelf een remaster, nu opnieuw opgepoetst voor Xbox Series X|S, Windows en (tromgeroffel) voor het eerst in de seriegeschiedenis: PlayStation 5 (oh my god, een iconisch Xbox 360-game op PlayStation!), inclusief Steam release. Nu, wij speelden de Xbox Play Anywhere-versie op pc, dus daar moeten we het mee doen. Ontwikkeld door The Coalition samen met Sumo Digital en Disbelief: dit is de legendarische editie van een game die ooit de cover-shooterstandaard bepaalde.

Visueel en technisch is het indrukwekkend. De campaign draait in 4K en 60 fps, de multiplayer tot 120 fps (met wat fantasie), met HDR, VRR, remaster textures en betere verlichting, Dolby Vision/Atmos en ruimtelijk geluid en....zonder laadschermen in de campaign. Het voelt alsof je de originele vijf of tien jaar oude actie opnieuw mag aanraken, maar dan verenigd met deze generatie hi-tech hardware. Crossplay en crossprogressie werken naadloos, waardoor je op PS5, pc of Xbox kunt samenkomen in hetzelfde in-game universum; inclusief campaign co-op en 8 man versus modes.

Toch blijft de essentie van Gears onveranderd. De iconische mechanics, van cover-TAK-shoot tot chainsaw bayonet en Active Reload, voelen nog steeds puur en onversneden. Maar deze update komt niet zonder kanttekeningen. Op Steam is de ontvangst opvallend koel want slechts 54 % van de gebruikersreviews zijn positief en gamers klagen om ter hardst over verwijderde local splitscreen co-op, crashes bij Microsoft accountintegratie, slechte ultrawide-ondersteuning en verdwenen pre orderbonussen. Allemaal terechte kritiek, die de glans weghaalt voor wie de game al compleet had.

Wat Reloaded goed doet, doet het uitzonderlijk goed. De campagne speelt als een blok beton waar je achter kan schuilen: zwaar, traag en tactisch. Elk gevecht is opgebouwd rond positionering en balans tussen overwicht en vijandelijke druk: cover is eerder noodzaak dan optie. De vertrouwde wapens zoals o.a Lancer, Gnasher, Torque Bow, blijven stuk voor stuk brute argumenten op zich, en de visuele polish versterkt de impact van elke explosie, elke kettingzaagkill, elk headshot. De toevoeging van moderne technieken zoals variabele refresh rate en ruimtelijk geluid geven de actie een eigentijdse scherpte, zonder de identiteit van het origineel uit te wissen.

Voor nieuwe spelers is dit misschien de ideale kennismaking: een ingekapselde geschiedenisles van een klassieker die ooit de standaard bepaalde en de weg heeft geëffend voor talloze goede games, in modern jasje. De structuur is rechtlijnig, de wereld esthetisch coherent, en de campaign biedt een zorgvuldig opgebouwde escalatie die zijn climax nog altijd waard is. Maar voor wie Gears al kende( en godzijdank blijkbaar toch wel wat volk, er is hoop), is het vooral een herhalingsoefening, met net genoeg nieuwe glans om de rit opnieuw te maken, maar zelden met hernieuwde verwondering van de eerste keer (of de tweede keer) dat het uitkwam. Je kan oudere wijn maar zoveel keer in een nieuwe zak steken voor mensen toch een beetje vragen stellen.

Het meest opvallende aan Reloaded is misschien wat het niet is: het is geen "viering" van een klassieker, geen heruitvinding zoals Resident Evil 2 Remake, geen ode aan designvernieuwing. Het is een functionele, goed gemaakte en technisch overtuigende remaster en niet meer dan dat. Dat is geen schande, maar het werpt wel de vraag op wie hier echt op zat te wachten. Voor sommigen zal het de perfecte gelegenheid zijn om de serie in te stappen, voor anderen een kans om de nostalgie nog één keer te proeven. Maar voor wie hoopte op verrassing, op verdieping, op meer dan alleen een polish, is dat misschien nét niet genoeg.