REVIEW | Een licht in de duisternis met Keeper

Een vergeten vuurtoren en zijn vogelvriend op missie om het duister van de wereld te verjagen. Dat is zo een beetje de samenvatting van Keeper, de nieuwste game van Double Fine. Een uniek avontuur dat je vooral door een aantal prachtige omgevingen zal stuwen.

Al van bij de eerste beelden van Keeper was duidelijk dat Double Fine, dat we kennen van games als Brutal Legend, Psychonauts en via de oprichter ook van Grim Fandango, weer een geheel eigen idee uit de koker heeft getoverd. Wij kunnen ons immers geen andere game herinneren waar je speelt als een  vuurtoren die kan wandelen.

Het verhaal van Keeper wordt verteld zonder woorden en dus is het relatief eenvoudig. Op een dag wordt de vuurtoren wakker en gaat hij met de hulp van de vogel Twig op pad naar het centrum van het eiland, waar een slechte entiteit leeft die al heel lang de verschillende bijzondere inwoners van het eiland het leven zuur maakt. De spirituele strijd tussen licht en duisternis wordt zo wel heel duidelijk naar voren gebracht.

Tijdens je tocht zal je een heel aantal puzzels voorgeschoteld krijgen, waarbij vooral het gebruik van je licht een wezenlijk onderdeel is. Door dat op juiste plekken te schijnen zal je voortgang maken, al zal Twig je hier en daar ook een vleugel moeten helpen.

De puzzels zijn over het algemeen niet echt moeilijk en in bijna alle gevallen heel voor de hand liggend. Slecht op een paar momenten zijn er grotere puzzels waar je in een groter gebied even moet rondzoeken. Zelfs dan word je meestal goed de weg getoond, zeker aangezien de game met vaste camera werkt, waardoor het quasi onmogelijk is om een belangrijk onderdeel van een puzzel te missen. Ook de puzzels waarbij je een soort patroon moet oplossen zijn nooit hersenkrakers.

Je zal niet heel de game in de gedaante van een vuurtoren spelen en we moeten zeggen dat Keeper interessanter is wanneer het afstapt van het originele idee. De vuurtoren ziet er leuk uit, maar beweegt traag en heeft eigenlijk weinig mogelijkheden. We gaan niet spoilen als wat je nog allemaal speelt, maar geloof ons maar als we zeggen dat het eerste deel van de game het minst leuk om te spelen is.

Keeper blinkt misschien niet uit op vlak van puzzels, maar het doet dat wel in zijn omgevingen. Die zien er allemaal prachtig uit en komen dankzij je licht ook echt tot leven. Het is daarom soms wel jammer dat de camera vast staat en je niet even kan rondkijken om alles helemaal in te nemen.

Alles samen is Keeper ook een vrij korte ervaring. Je kan hier en daar korte zijsprongetjes maken om het wat langer te laten duren, maar zoals we eerder al zeiden is er niet echt sprake van exploratie. Op een uurtje of vijf à zes ben je uiteindelijk wel door de game heen.