REVIEW | Anno 117: Pax Romana komt, ziet en overwint

Anno 117: Pax Romana is eindelijk uit en het voelt alsof Ubisoft een klassieke Anno in een gloednieuw jasje heeft gestoken. Voor wie ooit Anno 1800 speelde, voelt dit als thuiskomen, maar dan met genoeg verrassingen om je urenlang te boeien. Het is een spel dat je niet zomaar even uitzet: de economie, de diplomatie en de stadsplanning vragen om constante aandacht en dat is precies wat de charme van de serie altijd is geweest,

Het eerste dat opvalt aan Anno 117 is de setting. We stappen terug naar het jaar 117 na Christus, het hoogtepunt van het Romeinse Rijk onder keizer Trajanus. Latium, het hart van het rijk, biedt de vertrouwde klassieke Anno-ervaring: steden uitbouwen, markten beheren, goederen produceren en exporteren. Alles voelt logisch en vloeiend aan, van de manier waarop je straten aanlegt tot hoe je productie- en handelsketens optimaliseert. Maar wat dit deel echt uniek maakt, is Albion. Dit is het verre noordwesten van het rijk dat we herkennen als Groot-Brittannië. Daar verandert alles: de moerasachtige eilanden dwingen je om keuzes te maken over landgebruik, bevolking en cultuur. Ga je voor volledige romanisering, met marmeren gebouwen en keizerlijke orde, of respecteer je de keltische tradities en bouw je een geïntegreerde samenleving? Beide keuzes hebben concrete gevolgen voor handel, diplomatie en beschikbare grondstoffen.

De mechanics zijn zoals altijd indrukwekkend uitgebalanceerd. Elk sociaal niveau van je bevolking heeft specifieke behoeften en in Anno 117 stapelen die behoeften op. Het betekent dat je niet alleen basisvoorzieningen moet leveren, maar ook moet zorgen dat de hogere klassen tevreden blijven met exotische goederen, onderwijs en cultuur. Al snel voelt alles aan als een echte stad, met armere en rijkere wijken die het niet altijd even goed met elkaar kunnen vinden. Het systeem van promoties werkt naadloos met de stadsplanning: gebouwen met prestige, theaters en heiligdommen creëren clusters van welvarende burgers, terwijl industriële zones dan weer een andere dynamiek hebben. Het resultaat is een stad die echt leeft, van de marktkramen tot de aquaducten en pleinen.

Anno 117 blinkt ook uit in het visuele. De game is prachtig om te zien, met gedetailleerde textures voor gebouwen, natuur en water. De verlichting en reflecties zijn bijzonder goed uitgewerkt en met ray tracing voelt het dag- en nachtritme van de steden realistisch en sfeervol. Het is prachtig om te zien hoe je sommige gebouwen licht geven in het donker vanwege de zware vuren die daar woeden om bijvoorbeeld metaal te smelten. Zelfs de kleine details, zoals schepen die de handelsroutes afleggen of de manier waarop straten de invloed van gebouwen verspreiden, dragen bij aan een overweldigend gevoel van immersion. Hier en daar hapert de lip-sync in de cutscenes een beetje, maar dat doet nauwelijks afbreuk aan de ervaring.

De diplomatie en militaire elementen zijn subtieler dan in typische RTS-games, maar niet minder belangrijk. Je kan de nadruk leggen op handel en diplomatie, maar een solide marine en een handvol legereenheden zijn essentieel om je rijk te beschermen. Vooral in Albion is dat interessant, want de maritieme routes zijn lang en kwetsbaar. Het bouwen van schepen is realistisch en geeft tactische mogelijkheden: Ga je voor schepen met zeilen of met roeiers, welke manoeuvres voer je uit en hoe zet je je valstrikken voor piraten? Het is niet revolutionair, maar het werkt goed en voelt authentiek. Gevechten aan wal zijn eerder ondersteunend dan het middelpunt van de combat, maar het logistieke aspect – hoeveel manschappen je nodig hebt en hoe je die voedt – voegt een extra laag strategie toe.

Een andere sterke troef van Anno 117 is de campaign. Je kan kiezen voor Marcus of Marcia, wat niet alleen cosmetisch is: beide personages hebben hun eigen verhaallijnen, perspectieven en missies. De campagne is prima opgebouwd en biedt een dertig uur durende introductie tot het spel, hoewel het soms meer aanvoelt als een uitgebreid tutorial gedeelte dan een episch verhaal. Het leuke is dat de keuzes die je in de campagne maakt, van invloed zijn op je steden, diplomatie en zelfs religieuze bonusstructuren. Voor wie liever vrij speelt, is de sandbox-modus perfect: je kan beginnen in Latium of Albion, onbeperkt uitbreiden, handel drijven en je steden zo groot en complex maken als je wil.

Het spel introduceert ook een paar belangrijke mechanische verbeteringen. Voor het eerst kun je diagonaal bouwen, wat steden een veel natuurlijker en esthetisch aangenaam gevoel geeft. Gebouwen, paden en decoratieve objecten kunnen nauwkeurig geplaatst en aangepast worden, waardoor zowel strategen als estheten hun hart kunnen ophalen. Ook de invloed van heiligdommen en religie speelt een veel grotere rol: hoe meer inwoners een godheid vereren, hoe groter de bonus. Dit dwingt je om goed na te denken over stadsplanning, bevolking en exploitatie van grondstoffen.

Wat echt opvalt is de handel en economie. Het spel bouwt voort op de traditionele Anno-keten, maar met verfijningen die het complexer en bevredigender maken. Productieketens kunnen meerdere eilanden overspannen, schepen hebben specifieke routes en de interface maakt het makkelijk om te zien waar goederen naartoe moeten. Dit is misschien wel het meest hypnotiserende aspect van de game: je bouwt een wereldwijd netwerk van productie en handel, waarbij iedere beslissing tastbare gevolgen heeft voor je rijk en inwoners.

Anno 117 voelt modern aan, maar trouw aan de roots. De militaire, diplomatieke en wetenschappelijke opties geven meer diepgang zonder het spel te overbelasten. De AI van rivalen is soms moeilijk te volgen, vooral in late-game steden, maar kan zowel uitdagend als een goede handelspartner zijn. En hoewel het spel grote economieën kan laten ontsporen wanneer voedsel of grondstoffen tijdelijk ontbreken, zorgt het handelssysteem ervoor dat je vaak nog kan bijsturen. Het is een fijne balans tussen uitdaging en speelbaarheid, al leunt Anno 117 wel aan naar een iets makkelijkere gameplay dan voorgaande spellen.

Anno 117 is niet perfect.Gevechten aan land zijn nog steeds minder spannend en grote economieën kunnen soms te fragiel zijn, maar het is een moderne klassieker in de Anno-serie, een game die je laat zien waarom stadsplanning, handel en cultuur altijd fascinerend zullen blijven. Of je nu kiest voor een diplomatiek rijk, een gemengde samenleving in Albion, of simpelweg de mooiste steden van het rijk wilt bouwen, Pax Romana biedt honderden uren aan uitdagingen, voldoening en schoonheid.