REVIEW | Call of Duty: Black Ops 7 biedt spektakel zonder richting

Call of Duty voelt tegenwoordig als een machine die nooit stopt, maar waar steeds meer zand in de tandwielen kruipt. Black Ops 7, de nieuwste poging om de reeks relevant te houden, is op papier opnieuw een gigantisch pakket: een coöperatieve campagne, een vertrouwde uitgebreide multiplayer, een PvE-extractiemode en een nieuwe Zombies-ervaring. Het klinkt alsof Activision alles uit de kast heeft gehaald om de jaargang te redden, maar wanneer je het allemaal samenbrengt, merk je vooral hoe weinig richting er nog in zit. De ambitie om één groot ecosysteem te bouwen is duidelijk, maar het eindresultaat voelt verbrokkeld en vermoeid, alsof het team vooral bezig was met het aanstippen van de juiste vakjes.

De kern van het probleem openbaart zich vrijwel meteen in de campagne. Wat bedoelt lijkt als een mix van nostalgie naar het oude Black Ops-DNA en meer moderne open structuurontwerp, eindigt als een rommelige kruising tussen Warzone, DMZ en een story mode die vergeet zichzelf te rechtvaardigen. Het concept – de zoon van Alex Mason die hallucinaties beleeft door een biowapen genaamd The Cradle – biedt in theorie genoeg ruimte voor bizarre scènes, psychologische ontsporingen en het soort onvoorspelbare narratieve wendingen waar de reeks om bekendstaat. In de praktijk zie je vooral een reeks missies die zich afspelen in Avalon, een enorme open wereld die net zo goed een nieuwe Battle Royale-map had kunnen zijn. De omgevingen missen leven, de vijanden ogen generiek en de hele structuur voelt alsof je al in de pre-productie van een Warzone-update rondloopt in plaats van in een blockbuster-campagne van één van de grootste shooter franchises ter wereld.

Nog frustrerender is dat je de campagne niet solo kan beleven zoals vroeger. Black Ops 7 is gebouwd rond co-op, en dat merk je aan alles: vijanden met healthbars die een halve wapenwinkel aan munitie opslokken, encounters die ontworpen zijn voor drie spelers tegelijk en level structuren die constant een soort “event flow” proberen te simuleren. Het is een designkeuze die het tempo volledig breekt. Waar Call of Duty ooit bekend stond om snelle, brutale schermutselingen, voelt het nu alsof elke soldaat een sponspak draagt. Je zit constant magazijn na magazijn te legen, niet omdat het spannend is, maar omdat het spel het verwacht. Voeg daaraan toe dat je de campagne niet kan pauzeren en dat je uit de missie gezet wordt zodra je internet even een zwakker signaal geeft en je hebt een ervaring die je vooral herinnert om de verkeerde redenen. Zelfs de sporadische momenten waarop gadgets en hallucinerende setpieces wél iets leuks proberen te doen, verdwijnen in de maalstroom van herhaling en bullet sponge-gedrag. Het geheel voelt leeg, repetitief en opvallend ongeïnspireerd.

Wanneer je eindelijk door de campagne heen bent, ontgrendel je Endgame, een PvE-extractiemode die je aan de oppervlakte doet denken aan een lightversie van DMZ. Je verkent Avalon, voltooit objectives, verzamelt perks en bouwt langzaam naar een bossfight toe. Het idee heeft potentieel: het tempo ligt lager, de sfeer is spannender, en de structuur laat ruimte voor improvisatie. Maar net als bij andere delen van het pakket voelt het alsof de uitvoering niet de tijd heeft gekregen om echt indruk te maken. De mechanic dat je alles verliest wanneer je sterft of wanneer de game je uit de sessie gooit, maakt de mode frustrerend instabiel. Je werkt aan progressie, doet moeite, zet stappen, en één disconnect of bug kan alles opnieuw naar nul brengen. Daardoor voelt Endgame als een tussendoortje dat wel aangenaam speelt, maar te weinig fundament heeft om spelers langdurig te binden.

Het goede nieuws: multiplayer is nog steeds multiplayer. Ondanks de slopende evolutie die de reeks doorheen de jaren heeft doorgemaakt, blijft dit nog steeds de modus waarin Call of Duty het best uit de verf komt. De gunplay is strak, de snelheid zit goed en de modi bieden meer dan genoeg variatie. Het feit dat lobbies niet meer gedwongen worden opgebroken en dat skill-based matchmaking deels optioneel is, zorgt voor een aangenamere flow, zeker voor spelers die niet constant onder druk gezet willen worden door algoritmes. De maps zijn degelijk en soms zelfs verrassend goed, en de nieuwe modi zoals Overload en Skirmish injecteren net dat beetje chaos dat de reeks nodig heeft. Toch is het moeilijk om te ontkennen dat er niets revolutionairs te vinden is. Wall jumping is de enige echte nieuwigheid, en zelfs die voelt meer als een stuntje dan een volwaardige mechanische evolutie. Multiplayer is leuk, goed gemaakt en veilig. De multiplayer voelt niet zo vernieuwend aan, maar als je de singleplayer modus bekijkt, is dat misschien niet zo slecht.

Dan is er Zombies, ironisch genoeg het onderdeel dat het meest springlevend aanvoelt. Ashes of the Damned levert een groot en intrigerend speelveld af met voortdurende druk, duidelijke doelen en een fijne mix tussen chaos en structuur. De nieuwe truck Tessie geeft het geheel een onverwachte charme en het aantal beschikbare modi zorgt ervoor dat zowel nieuwkomers als veteranen zich kunnen uitleven. Het voelt als de enige modus in het spel waar het team nog echt plezier lijkt te hebben gehad in de ontwikkeling. Het is dynamisch en spannend, het is herkenbaar zonder voorspelbaar te zijn, precies wat Zombies hoort te zijn. 

En dan is er de kwestie waar Activision zich wellicht het meest aan zal verbranden: de generatieve AI-cosmetica. Overal waar je kijkt duiken AI-gegenereerde skins, calling cards en menu-assets op. Het voelt niet alleen goedkoop, het is goedkoop, zeker in een franchise die draait op miljardenomzet. Spelers die tientallen uren grinden voor cosmetische beloningen krijgen nu art voorgeschoteld die eruitziet alsof het in tien seconden door een model gejast is. Het straalt luiheid uit en het haalt een deel van de ziel weg die cosmetica progressie de voorbije jaren had opgebouwd. Het past perfect bij de algemene indruk dat Black Ops 7 vooral is ontworpen om snel en efficiënt content te produceren, niet om iets met persoonlijkheid neer te zetten.