REVIEW | Project Motor Racing staat een paar rondes achter op de competitie

Ik ben recent groter en – onvermijdelijk – duurder gaan wonen. In ruil daarvoor bedong ondergetekende bij zijn levensgezel één niet-onderhandelbare voorwaarde: carte blanche voor een eigen gameroom. Geen mancave vol neonlicht en koelkasten vol energiedrankjes, maar een functionele ruimte om een verloren gewaande gamehobby nieuw leven in te blazen. En zo stond er plots een bescheiden racesim-set-up, klaar voor lange avonden virtueel asfalt. Naast ontelbare rondjes in de vertrouwde simtitels die al langer furore maken in het genre, was er vooral één game waar ik naar uitkeek: Project Motor Racing. Niet alleen vanwege de expertise van de ontwikkelaars, maar ook door de beloftes. Maar zoals zo vaak blijkt de afstand tussen belofte en uitvoering groter dan een rempunt op koude slicks.

Ontwikkeld door Straight4 Studios, ontstaan uit de resten van het geannuleerde Project Cars 4, positioneert Project Motor Racing zich nadrukkelijk bij het serieuzere werk binnen het racegenre. De ontwikkelaars, met veteraan Ian Bell op kop, hebben de afgelopen maanden hoge verwachtingen gewekt met beloftes over realistische physics, een gevarieerd racewagenaanbod en een sterke focus op authenticiteit. Na uitgebreide tests op Xbox Series X, zowel met stuur als met controller, moeten we echter concluderen dat de game in zijn huidige staat  nog te veel structurele problemen heeft om volledig aan die gemaakte beloftes te voldoen. Project Motor Racing bevat zeker potentieel, maar voelt bij (en inmiddels ook een maand na) release onaf en inconsistent. Om maar te zeggen: iets banaal als een raceradar is nog maar net toegevoegd via de zoveelste patch.

De force feedback in ons bescheiden, maar meer dan degelijk racestuurtje mist eveneens detail en consistentie. De game is zeker speelbaar met een stuur, maar het gevoel ontbreekt om subtiele veranderingen in grip of balans aan te voelen. Vaak rijden we meer op visuele informatie dan op wat het stuur ons eigenlijk vertelt. Daarnaast verschilt de kracht en kwaliteit van de feedback zo sterk per auto, waardoor we vaker dan lief aan de instellingen aan het sleutelen zijn. Dat onderstreept opnieuw het gevoel van een nog niet goed uitgebalanceerd geheel.

Met een controller in de hand varieert het rijgevoel eveneens van genietbaar tot ronduit problematisch. Waar sommige auto’s best beheersbaar zijn, voelen snellere klassen wederom onprecies aan. Het stuurt gewoon veel te nerveus met een standaard controller. We hebben ons zelden zo onbekwaam gevoeld als in deze game en we hebben in onze gamecarrière toch al ettelijke uren gespendeerd op het virtuele asfalt. Zelden heb ik een connectie gevoeld met hoe de auto aanvoelt en wat er gebeurt in een bocht.

Dat is jammer, want er is nochtans een goede variatie aan auto’s. Het is zeker niet de allergrootste lijst, maar wel zorgvuldig samengesteld, inclusief enkele modellen die we zelden zien in moderne racegames. Van zodra we de baan op gaan in offline races met een auto die we wél leuk vinden om mee te rijden, duikt een ander cruciaal probleem op. De AI-tegenstanders houden star vast aan hun racelijn, missen ruimtelijk bewustzijn en houden zelden rekening met de speler. Ze gedragen zich vaak onnatuurlijk agressief als je langs ze rijdt. 

Dit wordt nog eens extra versterkt door een wispelturig schade- en strafsysteem. Kleine aanrakingen kunnen onrealistisch grote schadegevolgen hebben en het strafsysteem is, vooral bij track limits, onverbiddelijk streng. Vrijwel elke track limit-overschrijding resulteert in een standaardtijdstraf, ongeacht context of schuld. Zo deelt het zelfs tijdstraffen uit in situaties waar je als speler nauwelijks controle had, bijvoorbeeld wanneer je de baan kort verlaat na de zoveelste onnodige tik van je AI-opponent. Onzinnig en hopeloos frustrerend.

Dat aspect ondermijnt ook meteen het plezier van de offline carrièremodus. De presentatie ervan is kurkdroog, zonder opsmuk om het ietwat interessanter te maken tussen de races en kampioenschappen door, maar het is conceptueel wel interessant. Je begint met een startbudget, betaalt inschrijfgeld voor de races, sluit sponsorcontracten en je draait op voor de financiële gevolgen van onderweg opgelopen schade. En zo is het dus perfect mogelijk om blut te raken en ervoor te zorgen dat je racecarrière voorbij is. Maar je begrijpt ook dat onze negatieve bevindingen uit de vorige alinea een oneerlijke invloed hebben op het kostenplaatje, want in een gamemodus waarin schade en reparatiekosten een centrale rol spelen, moet het schadesysteem wel op punt staan en dat is hier (nog) niet het geval. Het voelt vaak oneerlijk en dat is ook de reden waarom we liever strijden tegen echte tegenstanders in de degelijk opgezette multiplayeropties.

Visueel is Project Motor Racing evenzeer weinig indrukwekkend. Hoewel graphics voor ons niet doorslaggevend zijn in een simulatieracer, voelt het totaalbeeld simpelweg gedateerd. De verschillende automodellen en hun interieur zien er nog verzorgd uit, maar daar houdt het ook op. Vooral in herhalingen merk je hoe schokkend achterhaald de graphics zijn. Door een lager aantal AI-tegenstanders in vergelijking met de pc-versie draait onze consoleversie gelukkig wel stabiel.

Positiever zijn we over de baanmodellering. Circuits zijn herkenbaar en met de grootste zorg nagemaakt, wat bijdraagt aan de authenticiteit tijdens het rijden. Hoogteverschillen, omgeving en layout kloppen gewoon goed. Al wordt het ontbreken van sommige licenties hier en daar omzeild met aangepaste circuitnamen. Uitzonderingen daargelaten doet ook het geluidsontwerp flink afbreuk aan de immersie: een flink aantal motorgeluiden klinken niet zoals het echte werk en ook contactgeluiden, zoals wanneer de AI je voor de zoveelste keer een tik geeft, klinken weinig overtuigend.

In zijn huidige staat kunnen we de game niet aanbevelen. Daarvoor voelt het geheel op dit moment te gemiddeld en te onaf om echt te overtuigen. Met de juiste auto en omstandigheden valt er voor stuurgebruikers nog ietwat plezier uit te halen, maar daartegenover staan echter fundamentele tekortkomingen in physics, feedback, presentatie en afwerking. Met stevige updates kan dit een betere simracer worden, maar een maand na release is het totaalplaatje nog niet overtuigend genoeg. Helaas, deze staat vooralsnog achteraan op de startgrid.