Een geschiedenis: Rayman

Iedere gamer kent Rayman. Correctie: iedere gamer die al van voor 2006 op deze aardbol rondloopt zal al wel eens van Rayman gehoord hebben. Het voormalige paradepaardje van Ubisoft is namelijk vanaf dan schaamteloos opzij geschoven. Hoewel hij op zowat elke console en handheld zijn mannetje heeft kunnen staan en hij zelfs een aantal prijzen in de wacht heeft gesleept, is dit in de ogen van Ubisoft toch niet genoeg geweest om zijn voormalige troon te behouden.

In 1995 zagen zowel ondergetekende als Rayman hun levenslicht. Ubisoft had in die dagen nood aan een baanbrekende titel om hun naam in het gamecircuit te doen gelden. Uiteindelijk kwam Michel Ancel aanzetten met schetsen van een arm- en beenloze held die in plaats van een leuk toupetje propellers op zijn kruin had staan. Ubisoft zag toekomst in dit gestoorde personage en gaf groen licht voor de productie van een spel. Zo debuteerde de ledemaatloze held in Rayman op PS1. Bij deze sidescroll platformer was het doel simpel: dood de slechterik en red het heelal. Mr. Dark, badass van dienst, had namelijk de Great Protoon gestolen die de harmonie en vrede in stand hield. Daarnaast had hij ook alle Electoons gevangen genomen. Vandalisme en ontvoering kunnen ook voor Rayman niet door de beugel, dus ging hij achter Mr. Dark aan.

Door telkens van punt A naar punt B te rennen en op zijn pad alle slechteriken met de vuisten tot moes te slaan, had ‘Rayman’ de perfecte formule tussen platform en adventure te pakken. De game kon dan ook onmiddellijk rekenen op een hele resem fans en mocht de prijs voor ‘beste muziek en animatie in een CD-Rom game’ in ontvangst nemen. De toon was gezet voor een vervolg.

Een tweede game verscheen 4 jaar later onder de titel Rayman 2: The Great Escape. In tegenstelling tot zijn voorganger werd The Great Escape compleet weergegeven in 3D, dat in die dagen in populariteit aan het stijgen was. De omgevingen werden hierdoor een stuk gedetailleerder weergegeven en gamers voelden zich op die manier veel interactiever met Raymans wereld. Over deze wereld gesproken: na de dood van Mr. Dark was de harmonie en vrede wedergekeerd en ging het leventje van de held rustig zijn gangetje. Daar kwam verandering in toen luchtpiraten, onder leiding van de charismatische Captain Rozarbeard, hun zinnen hadden gezet op het veroveren van Raymans planeet en de inwoners gevangen begonnen te nemen. Rayman trok samen met Globox, zijn grappige maar vooral laffe vriend, op pad om de piraten een pak slaag te geven. Rayman 2 werd net zoals zijn voorganger erg goed ontvangen door het publiek en kreeg vooral veel lof naar zich toegezwierd voor zijn toen erg vernieuwende 3D-graphics. Volgens vele fans is het dan ook niet voor niets de beste game uit Raymans repertoire én de game wordt zelfs aanschouwd als één van de beste platformers aller tijden.

Ubisoft en Rayman kregen door het succes van de tweede game een egoboost en aangezien Raymans verkoopcijfers bleven stijgen wilde Ubisoft een derde keer uit hetzelfde vaatje tappen. In 2003 was Rayman 3: Hoodlum Havoc een feit. Hier maakte André zijn opwachting. Deze Black Lum, een wezen dat nog het beste te vergelijken valt met een pratende vlieg, transformeerde op een mooie avond alle Red Lums, vriendelijke en harmonieuze rode vliegjes, om in zogenaamde Hoodlums. Deze Hoodlums, niet al te slim van aard, hadden een ondertussen bekend in de oren klinkende opdracht gekregen: verover de wereld en neem Rayman gevangen. Vanzelfsprekend had onze ledemaatloze vriend dit snel in de smiezen en hij zette de tegenaanval in. Samen met Globox ging hij op weg om de plannen van André te verijdelen.

Rayman werd hierbij geholpen door middel van verschillende power-ups, die hij op zijn pad tegenkwam. Deze power-ups, die varieerden van een metalen vuist tot het ongelimiteerd gebruiken van zijn propellers, gaven meer diepgang aan de gameplay en kwamen vooral van pas om er Hoodlums mee neer te halen. Ook de graphics werden wederom onder handen genomen waardoor de omgevingen er piekfijn uitzagen. Rayman zelf kreeg een stoerder en moderner imago aangemeten en door middel van voice-overs praatte hij ook zijn eerste woordjes Engels. Uiteindelijk werd Rayman 3: Hoodlum Havoc wel wat minder legendarisch dan zijn voorganger, maar in het platformwereldje genoot het toch het aanzien die het verdiende. Tot aan de rand gevuld met slapstick humor en charismatische personages was Hoodlum Havoc een perfecte game voor de fans.

Naast de main serie werd Raymans naam ook gebonden aan verschillende spin-offs en spellen voor handhelds. Rayman Rush, Rayman M en Rayman DS zijn hier maar enkele voorbeelden van. Het gros van deze games viel zeker te pruimen en men kon er steeds die bepaalde humor en sfeer in terugvinden. De held had nog lang niet al zijn pluimen verloren en ook Ubisoft wist dat maar al te goed. Trailers van een mogelijke Rayman 4 sierden al snel het internet. Deeltje 4 zou rond de release van de Nintendo Wii uitkomen en dus ook met een geheel nieuwe besturing te spelen zijn. In de trailer zagen we Rayman al vliegend op arenden horden konijnen meppen. Wortelvreters als tegenstanders leek in eerste instantie misschien een beetje vreemd, maar eenmaal kennisgemaakt te hebben met hun opvliegende temperament, was het duidelijk dat ze perfect thuis hoorden in het rijtje van Raymans antagonisten. De zogenaamde Rabbids bleken namelijk volledig gestoorde en moordzuchtige beestjes te zijn. Eenmaal kwaad gemaakt stootten ze een verschrikkelijke ‘Bwaah’ uit en begonnen hun oogjes rood te gloeien.

Het was dan ook een afknapper voor ondergetekende en vele anderen toen Rayman Raving Rabbids (zo werd het spel uiteindelijk getiteld) in de rekken lag. Arenden en  reusachtige spinnen vielen in de verste verte niet terug te vinden en het idee van honderden konijnen te meppen was blijkbaar ook geschrapt. Talloze mini-games waren het antwoord van Ubisoft. Rayman was gevangen genomen door de langoren en moest iedere dag een aantal opdrachten afwerken om ze te entertainen. En hoewel Raving Rabbids op vlak van humor nog snor zat en een groot aanbod aan mini-games telde, was het toch niet dat wat de fans van Rayman verwacht hadden.

Ubisoft had een slippertje gemaakt, maar zou dat wel rechtzetten bij de volgende Rayman-game. Dit optimisme verdween bij velen echter als sneeuw voor de zon toen een tweede Rabbids-game werd aangekondigd die op zijn beurt nog meer mini-games bevatte. Ondertussen hebben de Rabbids al een keer afstand gedaan van hun mini-game concept met Rabbids Go Home en zijn ze er met Raving Rabbids Travel In Time ironisch genoeg terug aan begonnen. En hoewel hun spellen er in het mini-game genre wel mogen wezen en voor veel pret garanderen, is het toch spijtig dat Rayman hiervan de pineut moet zijn.

Er is evenwel hoop. Met het aangekondigde Rayman Origins, een XBLA- en PSN-titel, zal Rayman helemaal terugkeren naar zijn 2D platform roots. Ook een Rayman 3D klinkt als muziek in de oren voor de fans, al blijkt deze wederom een remake te gaan worden van Rayman 2: The Great Escape. We hadden liever een geheel nieuw verhaal en nostalgische platform gameplay op ons bord gekregen, maar het feit dat Ubisoft terug leven ziet in Raymans spelfranchise zal een opluchting zijn voor menig platform/adventure fanaat. Wij zullen in ieder geval op de eerste rij staan om hem te begroeten.