Nintendo 3DS: één maand later
Inmiddels kunnen we in Europa al een maand aan de slag met de Nintendo 3DS en dus is dit het ideale moment om alvast eens terug te blikken. Wat vinden we van de games die tot nu toe zijn verschenen? Wat met de mogelijkheden van de handheld zelf? Wat is ons voorlopige oordeel over het 3D-aspect? Wat hopen we dat de toekomst nog brengt? Onze vreugde, hoop, verlangens, teleurstellingen en meer omtrent de 3DS, een maand na release, lees je hier.
Vorige maand was zowat de drukste maand van het jaar, dankzij vele releases en de doop van een nieuwe handheld in mijn huishouden. Sinds die tijd begint mijn oudere Nintendo DSi stof te vergaren, maar uiteindelijk mis ik het beestje wel eens. Terecht, het 3D waar Nintendo zo over doorzevert is erg aantrekkelijk, maar telkens ik voor een paar uurtjes de 3DS boven haal, schakel ik al gauw het 3D op een laag pitje of volledig uit. Tot nu toe heb ik mij nog het meest geamuseerd met de StreetPass-functie en de ingebouwde Mii-games. Iedere dag een nieuw stukje van de puzzel proberen te krijgen of mijn queeste met behulp van mijn vrienden verder zetten is een aangename afleiding van de dagelijkse sleur.
Waar ik het momenteel iets moeilijker mee heb, is het aanbod van games. Geen enkele game kon mij overtuigen om er effectief een 3DS voor te kopen en het moest dan ook de liefde voor Nintendo zijn die me over de schreef trok. Super Street Fighter IV: 3D Edition is voor mij de enige game die wel eens aangenaam is om te halen. Snel even enkele potjes knokken als je even tijd hebt kan je zinnen eens verzetten en de goede connectiviteit voor online play garandeert iedere keer weer een snel gevecht tegen andere spelers.
Het zal echter wachten zijn op de grote kleppers vooraleer ik nog eens mijn geld boven haal voor een Nintendo 3DS-game. Resident Evil, Kid Icarus: Uprising en voornamelijk Zelda: Ocarina of Time 3D kunnen niet snel genoeg komen. Het idee van Nintendo om andere ontwikkelaars voorrang te geven is een mooie zet, maar als deze niet voor de portie gaming kunnen zorgen die we verwachten dan is er voor de mensen niet veel reden om nu al naar de winkel te stappen en de wereld van 3D in te stappen. Even wachten tot er meer games op de markt zijn is momenteel dus iets om bij stil te staan.
De Nintendo 3DS is intussen een maand uit en heeft behoorlijk wat hype en ophef weten te creëren. Ik kreeg enkele weken op voorhand de kans om het toestel in Brussel uit te testen en dit nog eens dunnetjes over te doen toen er een review-exemplaar op voorhand naar mij opgestuurd werd. Daarom had de 3DS op 25 maart nog maar bitter weinig verrassingen in petto. Wat er dan pas opviel was de vrij korte batterijduur. Gelukkig heb je de mogelijkheid om wi-fi uit te zetten en het licht wat te dimmen zodat je toch een dikke 4-tal uurtjes onafgebroken kunt gamen. Dit is iets wat we niet gewoon zijn van Nintendo, want dit bedrijf hechtte altijd veel belang aan een relatief lange batterijduur.
Qua games was de lancering vrij teleurstellend te noemen. Street Fighter IV: 3D Edition is eigenlijk ‘maar’ een port en Pilotwings een leuk tussendoortje. Andere titels zoals Nintendogs zijn specifiek voor een bepaalde doelgroep bedoeld en ook niet meteen voor de core gamers weggelegd. De grote line-up van Ubisoft bleek kwalitatief ook maar povertjes te zijn en dus is het momenteel nog even wachten op de grote toppers. In mei verschijnt Dead or Alive: Dimensions, een game waarvan de demo mij in Brussel zeker wist te bekoren. In de zomer kunnen we ons dan verwachten aan Resident Evil: The Mercenaries 3D en The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D. Vervolgens verschijnen nadien ook nog titels als Kid Icarus: Uprising, Mario Kart 3D, Paper Mario 3D,… Persoonlijk zou ik dus nog een paar maanden geduld hebben zodat je dan onmiddellijk enkele goede games in huis kunt halen.
Waar zal ik mij tot die tijd dan mee bezig houden? Eén van de meest onderschatte zaken zijn de AR- en Street Pass-games. Vooral voor dat laatste gaat mijn 3DS dagelijks de rugzak in zodat ik altijd het maximaal aantal Play Coins per dag verdien. Af en toe probeer ik dan nog mijn score te verbeteren door de draak in de AR-games nog eens goed met pijlen te bestoken. In 2D weliswaar, want door de vrij beperkte kijkhoek is het 3D-effect snel verloren tijdens het spelen van dergelijke games. Het spelen van Rayman 3D gebeurde de hele tijd in 2D, terwijl het 3D-effect af en toe opstond toen wedstrijden gereden werden in Ridge Racer. Tijdens Pilotwings stond het 3D-effect wel bijna de hele tijd op, dus het is nog wachten op een paar games om persoonlijk een goed beeld te scheppen over het hele 3D-gebeuren. Games zoals Paper Mario 3D zouden wel heel goed gebruik kunnen maken van 3D en zo een geheel nieuwe dimensie aan de gameplay kunnen geven.
Ondanks het feit dat ik van nature niet echt een handheld-fan ben, was ik toch in blijde verwachting toen ik voor het eerst de beelden van de 3DS te zien kreeg. Ik vroeg me af of ik deze nieuwe spruit van Nintendo een kans zou willen geven. In september vorig jaar, toen ik nog redacteur was voor een andere site, kon ik voor het eerst proeven van de prachtige 3D-beelden die de 3DS tevoorschijn weet te toveren. Op een post-E3 evenement van Nintendo zag ik een aantal demo's zoals Kid Icarus: Uprising en Metal Gear Solid Snake Eater 3D. Het waren vooral deze twee titels die me wisten te boeien en te overtuigen om een 3DS eventueel aan te schaffen. Naderhand kwam ik zelfs te weten dat bij ontwikkelaar Tecmo-Koei de bekende hack & slash-game Ninja Gaiden volop in ontwikkeling is. Dit bericht sleurde me letterlijk over de streep en ik besloot om uiteindelijk een 3DS aan te schaffen en mijn collega's een handje te helpen in het verwerken van de reviews voor deze baanbrekende handheld.
Mijn persoonlijke ervaringen met de 3DS zijn over het algemeen sterk positief te noemen. Zo vind ik het 3D-effect er bij de meeste games magisch uitzien, al kan ik wel begrijpen dat sommige mensen "zeeziek" worden van het driedimensionale beeld. Zeker wanneer je niet vlak voor het scherm zit kan dat enige problemen geven in zowel je hoofd als je maag. Het grootste minpunt is toch wel de heel korte batterijduur wanneer je een spel volledig in 3D wenst te spelen. Ik kom nauwelijks aan drie uur speeltijd en dat is toch wel een domper, zeker als je weet dat op een bepaald moment het beoogde savepoint in een game nog niet werd bereikt. Al bij al kan ik de 3DS enorm aanraden aan zowel casual als hardcore gamers. De launchtitels waren jammer genoeg nogal platjes te noemen maar als je bedenkt wat er nog op het programma staat, dan ziet de toekomst voor de 3DS er meer dan rooskleurig uit.
Ik kan me nagenoeg perfect aansluiten bij wat mijn collega's hier al vertelden. De Nintendo 3DS is een interessante handheld met een hoop mogelijkheden, maar het zijn uiteindelijk de ontwikkelaars die hier op een voldoende creatieve wijze mee moeten omgaan. Dat gebeurde tot nu nog onvoldoende. Bij de lancering van de 3DS was er geen enkele grote klepper aanwezig en eigenlijk is het nu, een maand na release, nog steeds wachten op die eerste écht grote game. Je kan je dan ook de vraag stellen of de release van de 3DS er niet iets te vroeg is gekomen. Het is niet onwaarschijnlijk dat Nintendo probeert om alvast een voorsprong op te bouwen tegen wanneer de opvolger van de PSP er is, maar het nadeel hiervan is dat het aanbod van games erg traag op gang komt. Bovendien kan je je de vraag stellen of Nintendo wel bewust meer ruimte liet voor andere ontwikkelaars. Het kan net zo goed een excuus en smoesje geweest zijn, om te verhullen dat Nintendo zelf nog geen grote titels klaar zou hebben voor de release. Al bij al kan je wel stellen dat de 3DS een maand na release nog steeds prematuur is, maar er is hoop.
Zoals dat ook met de Wii het geval was, moeten ontwikkelaars de 3DS leren kennen, al bestaat het gevaar dat we, net als bij de DS en Wii, overspoeld worden met middelmatige of ronduit slechte games. Dat zagen we bij de launch van de 3DS trouwens al gebeuren. Ubisoft had een op het eerste zicht sterke line-up voor de handheld, maar uiteindelijk bleek het vooral op een teleurstelling uit te draaien. Ook andere ontwikkelaars slaagden er niet of nauwelijks in boven het middelmatige uit te komen. De 3DS heeft nochtans voldoende mogelijkheden om goede games te maken. Grafisch kan de handheld wel degelijk meer dan zijn voorganger en ook 3D kan op een zodanig goede en creatieve manier geïntegreerd worden dat het een meerwaarde vormt voor de game. Ook de AR-functies en zaken als StreetPass kunnen wel degelijk een meerwaarde vormen. Hopelijk gebeurt dit voldoende in de toekomst, want voorlopig lijken ontwikkelaars zich er soms goedkoop van af te maken, waardoor het vooral de grote ontwikkelaars als Capcom, Konami en Nintendo zelf zijn die ons van de nodige toppers zullen moeten voorzien. Laat ons echter niet wanhopen. We zijn nog maar een maand verder en er zitten sowieso toppers aan te komen, dus een beetje geduld wordt uiteindelijk beloond, hopelijk.