De 4Gamers Top 5 van 2025 - ClarisCakes
Het gamejaar zit er bijna op en dus is het tijd om terug te blikken. In deze reeks laten we de 4Gamers-redactie aan het woord met hun persoonlijke Top 5 van het afgelopen jaar. Deze keer is het de beurt aan ClarisCakes.
5. Pokémon Legends: Z-A
Dit is vast een onpopulaire keuze, omdat Z-A nu eenmaal heel wat problemen had. De hoge prijs, de DLC die aangekondigd werd nog voor de game uit was, het ontbreken van voice acting, de teleurstellende graphics,... Pokémon en zijn fans verdienen meer respect dan ze nu krijgen, dat is zeker. Dat gezegd zijnde heb ik mezelf wel gewoon behoorlijk geamuseerd met de game. De nieuwe mega evoluties hebben al heel wat iconische en memorabele ontwerpen met zich meegebracht, love them or hate them. Er is gewoon iets dolkomisch aan Mega Starmie zien rondlopen met die domme beentjes die het krijgt na de evolutie. De lore-uitbreiding voor Lumiose en de gevolgen van het originele XY verhaal zijn bovendien best boeiend. De nieuwe dynamische battles zorgen ervoor dat je heel anders moet gaan denken over de moves van je pokémon. Je moet plots meer gaan nadenken over de positionering van zowel jezelf als je pokémon voordat je aan het gevecht begint.
Kortom, het is een spel met heel wat gebreken die ondanks alles er toch in slaagt de fans te entertainen.
4. Hyrule Warriors: Age of Imprisonment
Sinds Breath of the Wild zien we de Legend of Zelda serie in een heel nieuw licht. De open wereld die je vooral heel intuïtief verkent gaat gepaard met een minimum aan verhaal. Je verkent een wereld die getekend is door rampzalige gebeurtenissen en je moet het verhaal actief gaan opzoeken als een soort avonturier-archeoloog. De Hyrule Warriors games breiden het verhaal uit en geven een ander perspectief en meer diepte aan Hyrule en zijn huidige staat. Dat dit dan ook nog eens gepaard mag gaan met de bevredigende hack-en slash gameplay van het musou genre maakt dat Age of Imprisonment een goede balans houdt tussen actie en verhaal. We krijgen een zeldzame kijk op Zelda’s kant van het verhaal in een game dat op briljante wijze nostalgie opwekt naar Tears of the Kingdom. De blend van het construct systeem met de musou game mocht misschien iets verder doorgedreven worden, maar de lore uitbreiding en de levendige cast van het spel maken dit een fantastische game voor musou- en Zelda fans.
3. Towa and the Guardians of the Sacred Tree
Towa kwam voor mij een beetje uit het niets, maar trok meteen mijn aandacht met zijn prachtige visuals. Als fan van roguelites en Japanse media leek dit de perfecte mix voor mij. Het spel komt enigszins traag op gang maar de gesprekken tussen de speelbare personages en de manier waarop het dorpje Shinju evolueert door jouw tochten doen het spel bruisen van leven. Elk personage heeft zijn eigen unieke persoonlijkheid en is telkens memorabel op zijn eigen manier. Hierdoor heb je elke run ook weer unieke interacties waardoor je de verschillende personages beter leert kennen. Het visuele en de audio werken samen om een klassiek Japanse mix in een modern jasje te steken die een blijvende indruk maakt.
Towa is waarschijnlijk niet dé roguelite van het jaar, maar het is wel een prachtige en hilarische game die vast en zeker zijn plek verdient tussen een genre met heel wat kleppers van games.
2. Digimon Story: Time Stranger
Digimon games hebben het vaak moeilijk om door te breken tot een groter publiek, maar met Time Stranger hebben ze die vloek ongedaan kunnen maken. Dit is het meest toegankelijke Digimon spel, maar dat maakt niet dat het daarom ook simplistisch is. Time Stranger is gewoon een steengoede turn-based RPG. Het verhaal sleurt je meteen mee in de wereld en houd je vastgekluisterd aan het scherm van begin tot einde. De designs van digimon zijn met momenten onbeschaamd lelijk, wat een verfrissend contrast is met veel andere monster catcher games. Je zit dan ook vast in een allesverwoestende oorlog tussen verschillende facties van monsters. Het digivolution systeem is zowel gemakkelijk als bijzonder diepgaand, waardoor je vanaf het begin kan digivolven maar later in het spel ook met veel meer gaat rekening houden met de stats en persoonlijkheden van je monsters.
Voeg aan dit alles een stevige dosis nostalgie toe en je hebt een klepper van een game die zich niet enkel onderscheid van zijn voorgangers, maar ook van het grotere gaminglandschap.
1. Clair Obscur: Expedition 33
Wanneer je de game start word je gelijk verwelkomd door een sfeer die zowel verdriet als hoop met zich meebrengt. Deze combinatie is gelijk ook zeer kenmerkend voor het spel. Terwijl de klok jaarlijks aftelt naar het einde van de mensheid is er een groep die alles op alles zet, niet om zichzelf te redden, maar zij die na hen komen. Het sentiment achter de expeditie is mooi, een pracht die overdraagt naar alle aspecten van het spel. We worden visueel verwend door een mix van post-apocalyptische puin en elementen van kleur en kunst die de wereld doen leven. De art deco elementen doorheen het spel zijn een streling voor het oog. De dynamische elementen van het dodge- en parry systeem in het anders zo statische turn-based battle systeem zorgen er des te meer voor dat het spel zich onderscheidt van de rest.
Clair Obscur belooft met zijn titel al een game van tegenstellingen die een geheel vormen en slaagt er geweldig goed in om deze blend tot een hoger niveau van gaming te tillen. Clair Obscur: Expedition 33 is niet zomaar de beste RPG van het jaar, maar een game die nog lang gekend mag zijn als één van de groten.
