HANDS-ON | John Carpenter's Toxic Commando belooft pure jaren tachtig actie

John Carpenter en videogames: het klinkt bijna te mooi om waar te zijn. De legendarische regisseur van cultfilms als The Thing, Escape from New York en They Live leent zijn naam en creatieve input aan een co-op shooter die volledig drijft op clichés uit de jaren tachtig. Het resultaat heet John Carpenter’s Toxic Commando en is precies zo over-the-top als je zou verwachten: vier mercenaries tegen eindeloze golven ondoden, rijdend in gepantserde trucks, gewapend met railguns en molotovs, terwijl op de achtergrond Carpenter’s muziek dreunt.

De setting is klassiek B-filmmateriaal. In een nabije toekomst loopt een experiment om de energie van de aardkern te benutten gruwelijk mis. Wat vrijkomt, is niet een niet zo proper alternatief voor kernenergie, maar een eldritch entiteit met de charmante naam “Sludge God”. Deze slijmerige oerkracht verandert mensen in groteske zombies en doordrenkt de wereld met pulserende modderpoelen en tentakels. Jij en je team – een stel grappende huurlingen met een flinke dosis bravoure – zijn de laatste hoop om de planeet te redden. Qua toon zit Toxic Commando meer in de hoek van Big Trouble in Little China dan in The Thing: verwacht dus meer humor en campy one-liners dan pure horror. De personages zelf zijn misschien wat vlak en soms ronduit irritant in hun herhalende kreten, maar dat lijkt een bewuste knipoog naar de cheesy actiefilms waar de game zich door laat inspireren.

De kern van de gameplay is simpel: zoveel mogelijk ondoden overhoop knallen. Saber Interactive – de studio achter World War Z – weet als geen ander hoe je zwermen zombies overtuigend in beeld brengt. Honderden vijanden tegelijk overspoelen je, klauterend over muren en hekken, vallend als een levende waterval van rottend vlees. Het blijft telkens indrukwekkend om zo’n tsunami van lichamen op je af te zien stormen. Gelukkig heb je meer dan genoeg speelgoed om die hordes te lijf te gaan. Van shotguns en machinegeweren tot railguns die complete rijen vijanden doorboren – alles voelt over-the-top en lomper dan lomp. Elk wapen spuwt kogels met filmische bravoure: exploderende ledematen, vliegende ribbenkasten en hersenen die als confetti door de lucht zwieren. Voeg daar nog speciale vaardigheden aan toe zoals een damage-barrière, een genezende puls of energiebarrages en je krijgt een feest van chaos waar Michael Bay jaloers op zou zijn.

In tegenstelling tot veel andere Left 4 Dead-klonen zijn de maps van Toxic Commando semi-open. In plaats van simpelweg van A naar B te lopen, kun je vrij rondzwerven, optionele zijmissies oppakken en lootspots doorzoeken. Het loont om dat te doen, want alleen door het verzamelen van “spare parts” of “sludgite” ontgrendel je speciale wapens, turrets en verdedigingswerken die later in missies broodnodig zijn. Omdat de maps groot zijn, spelen voertuigen een cruciale rol. Van ambulances die passief genezen tot pick-ups met vlammenwerpers en een tankachtig “apocalypse vehicle” met winch, alles is ontworpen om hordes zombies te pletten of obstakels uit de weg te ruimen. Het rijden voelt verrassend stevig, dankzij technologie uit Saber’s eigen SnowRunner. Door de modder ploegen terwijl tientallen ondoden aan je motorkap hangen, is misschien wel het meest unieke aspect van de game.

Hoewel je ook solo met AI-teammaten kunt spelen, komt Toxic Commando duidelijk het best tot zijn recht met vrienden. Samen een kerk verdedigen terwijl barbed wire en turrets de laatste restjes hoop bieden, of elkaar ternauwernood uit de tentakels van een monster bevrijden, levert de typische co-op adrenaline op die we kennen van klassiekers als Left 4 Dead. Teamplay is essentieel: ammo en health zijn schaars, special abilities vullen elkaar aan, en een revival van een teamgenoot kan het verschil betekenen tussen winst of complete ondergang. Het spel balanceert goed tussen vrijheid om rond te struinen en momenten waarop de druk van een eindeloze horde je dwingt om op te schieten.

Niet alles is perfect. De personages missen charisma, de dialogen herhalen zich te vaak en het progressiesysteem oogt grindy. Er zijn meerdere soorten valuta, dure upgrades en cosmetische unlocks die het gevaar lopen de fun te overschaduwen. Ook technisch is er nog werk aan de winkel met performance issues ook op meer krachtige pc’s. 

Als je hoopt op een innovatieve shooter die het genre vernieuwt, dan is dit waarschijnlijk niet jouw spel. Toxic Commando bouwt schaamteloos voort op bekende recepten: horde shooters, klassen met skill trees, grindbare loot. Maar wat het doet, doet het met overtuiging en plezier. Het spel belooft een ouderwetse, lineaire co-op campagne zonder battle passes of live-service gedoe. Gewoon een aantal avonden dom plezier maken met drie vrienden, liters virtueel bloed vergieten en daarna tevreden de controller neerleggen.