REVIEW | Little Nightmares III is een eng, maar veilig vervolg
Toen Tarsier Studios de leiding over de Little Nightmares-serie overdroeg, waren de verwachtingen hooggespannen. Hun eerste twee games hadden een perfecte balans gevonden tussen schattige, fragiele kinderen en een vijandige, huiveringwekkende wereld. Iedereen vroeg zich af of Supermassive Games, bekend van interactieve horror zoals The Dark Pictures Anthology, deze magie kon voortzetten. Het antwoord is genuanceerd: ja, maar niet zonder compromissen.
In Little Nightmares III kruipen we in de huid van twee nieuwe hoofdpersonages Low en Alone. Low is een kleine jongen met een vogelmasker, boog en pijlen, terwijl Alone een rosse mechanica is, uitgerust met een grote moersleutel. Beiden worden gegijzeld in een bizarre wereld genaamd The Spiral, een plek die meer lijkt op een verzameling nachtmerries dan een samenhangende realiteit. Hun dagelijkse realiteit bestaat uit ontsnappen, puzzels oplossen en achtervolgd worden door groteske vijanden in uiteenlopende hoofdstukken waaronder een necropolis, een snoepfabriek en een carnaval.
Visueel gezien is de game fenomenaal. Supermassive Games slaagt erin om esthetisch trouw te blijven aan de reeks. Elk gebied voelt als een levendig diorama vol verval, verroeste toestellen en kleine sinistere details. De lichteffecten, kleurgradatie en enge geluiden dragen bij aan een immersieve ervaring waarbij in elk hoekje een potentiële dreiging ademt. Op de PS5 zijn er twee instellingen: ‘Beauty’, met de meest indrukwekkende visuals maar soms haperende framerates, en ‘Performance’, die een soepelere gameplay biedt maar met eenvoudigere verlichting. Vooral deze eerste optie is aan te raden vanwege de sterke sfeerzetting.
Het grote verschil met eerdere games is de introductie van volledige coöperatieve gameplay. Voor het eerst kun je een Little Nightmares game van begin tot eind met een vriend spelen, zij het uitsluitend online. Offline couch coöperatieve gameplay is volgens de uitgever bewust weggelaten omdat dit de enge sfeer zou verpesten. Wij vinden dit ongebruikelijk en moeilijk te begrijpen: tijdens onze preview-sessie speelden we naast elkaar met een andere journalist en het samenwerken aan puzzels bleek juist enorm leuk en versterkte de ervaring. Het feit dat je samen slim moet samenwerken, elkaar optilt of over obstakels helpt, voegt veel plezier en spanning toe. Online spelen met een vriend is mogelijk en het is handig dat slechts één speler het spel moet kopen. Minder handig is dat er geen in-game voice chat is. Je kunt wel met een druk op de knop de aandacht trekken van je teammaat.
Het samenwerken met een vriend maakt puzzels en ontsnappingsmomenten bevredigender en voegt een menselijke laag toe aan het avontuur. De kleine aanrakingen tussen Low en Alone, het vasthouden en helpen van elkaar, brengen een aangename emotionele dimensie te midden van de grimmige setting. Solo spelen blijft mogelijk, waarbij het niet-geselecteerde karakter door AI wordt bestuurd. De AI is over het algemeen competent, maar soms moet je de partner actief oproepen of wachten op trage acties, wat zeker op de meer spannende momenten tot frustratie kan leiden.
Het grootste probleem van deze derde game zit in de structuur en het verhaal. In tegenstelling tot eerdere titels, voelt Little Nightmares III meer als een reeks losse nachtmerries dan een doorlopend avontuur. Elk hoofdstuk heeft zijn eigen antagonist en setting, maar een overkoepelende dreiging of mysterie ontbreekt grotendeels. Waar de Lady en de Thin Man in voorgaande games een sterke, intrigerende aanwezigheid hadden, moet de speler hier genoegen nemen met episodische confrontaties met individuele vijanden, waarvan slechts enkelen echt memorabel zijn. Dit maakt het verhaal minder meeslepend en de ervaring soms repetitief.
De gameplay zelf voelt grotendeels vertrouwd: platformen, puzzels oplossen en monsters ontwijken vormen de kern. Toch zijn er enkele nieuwe elementen, zoals het gebruik van gereedschap en de manier waarop co-op puzzels beïnvloedt. Hoewel deze toevoegingen de ervaring verfrissen, blijft het niveau van uitdaging mild. Het platformwerk kan soms wat houterig aanvoelen, zeker bij smalle richels of sprongen over onverwachte gaten.
Op het gebied van monsters en horror heeft de game gemengde resultaten. De groteske ontwerpen passen bij de serie, maar missen de memorabiliteit en angstaanjagende impact van eerdere antagonisten zoals de Janitor of de Long Teacher. De vijanden zijn soms fragmentarisch of lijken niet volledig in het universum te passen. Toch zijn er momenten van echte spanning en bewonderenswaardige design inspiratie. De DualSense-controller draagt hier bovendien bij aan de intensiteit: trillingen en haptische feedback maken de dreiging voelbaar en verhogen de immersie.
Little Nightmares III is een visueel verbluffende, sfeervolle en technisch goed uitgevoerde game, die de charme en het DNA van de serie behoudt. De toevoeging van coöperatieve gameplay is een natuurlijke, welkome evolutie, maar het ontbreken van offline couch co-op is onbegrijpelijk en een gemiste kans. Voor fans van de serie biedt dit derde deel genoeg vertrouwde nachtmerries om te genieten, maar het haalt het zelden het niveau van het origineel of Little Nightmares II. Wie echter zin heeft in een korte, intense co-op ervaring, zit hier helemaal goed.
- Enorm sfeervol
- Puzzels
- Grotendeels vlotte gameplay
- Offline couch co-op ontbreekt
- Monsters zijn minder memorabel
- Minder coherent verhaal