REVIEW | Pokémon Legends: Z-A brengt een hoop plezier ondanks zijn luie presentatie

De release van Pokémon Legends: Z-A ging gepaard met enige controverse. De hoge prijs, de day-one DLC aankondiging en de graphics zorgden voor heel wat gemorrel door fans. Is de game daadwerkelijk zo’n ramp als de doemdenkers voor release zeiden dat het zou zijn?

In deze titel keer je terug naar Lumiose city uit de XY games. Na de gebeurtenissen uit XY proberen de bewoners van Lumiose de stad te herbouwen. Jij komt aan als toerist en wordt meteen begroet door Urbain of Taunie, afhankelijk van het geslacht van jouw hoofdpersonage. Al snel krijg je de keuze om één van diens pokémon over te nemen en word je gerekruteerd om je bij team MZ te voegen. Zij hebben de missie om Lumiose te redden van een nieuwe ramp, die ervoor zorgt dat wilde pokémon door een gedwongen Mega Evolution gaan. Niet alleen is dit enorm pijnlijk voor de pokémon, maar vormt het natuurlijk ook een gevaar voor de bewoners van de stad. Een stad die bovendien een balans zoekt te vinden in de vreedzame samenleving tussen mens en pokémon.

Om dit te doen worden er wild zones opgericht doorheen de stad waar pokémon vrij kunnen rondlopen en mensen kunnen bezoeken om pokémon te vangen of ermee te vechten. Doorheen het spel merk je wel dat deze balans nog lang niet gevonden is. Mensen in Lumiose hebben hun bedenkingen over de krachtige pokémon die zich in hun midden bevinden. Bovendien zijn de pokémon ook niet zo vrij als de wild zones zouden voorstellen, gezien mensen altijd kunnen binnenvallen om hun rust te storen. Daarnaast heb je ook elke nacht op een willekeurige plek battle zones waar trainers onderling vechten om mee te doen aan de Z-A royale en zich te bewijzen als de sterkste trainer van Lumiose, wat natuurlijk ook gepaard gaat met enig geluidsoverlast voor de bewoners van de buurt. Dit dilemma is ook wat Pokémon Legends: Z-A definieert. Voor het eerst onderzoekt een pokémon game de implicaties van zij aan zij leven met wilde pokémon en hoe dat een impact heeft op de levens van zowel mens als pokémon.

Veel fans vragen al lang om vernieuwing in de pokémon games en de Legends titels zijn de perfecte testruimtes voor deze vernieuwingen. In Arceus zagen we het doel verschuiven naar het vullen van de pokédex, in Z-A zijn battles dan weer de hoofdzaak. Voor het eerst zien we de battles volledig in real-time gebeuren. In plaats van om te beurten een move te kiezen waarbij je beperkt bent in het aantal keer waar je een bepaalde move kan gebruiken, kan je ze nu onbeperkt gebruiken met een cooldown timer afhankelijk van de sterkte van de move.

De positionering van zowel trainer als pokémon heeft nu ook meer belang. Als je op een dak vecht en een melee move wilt gebruiken op een vliegende tegenstander kan jouw partner wel eens vallen, waardoor jij als trainer zelf in gevaar komt. De moves van je pokémon coördineren met hun sterktes en zwaktes is dus belangrijker dan ooit. Een trage pokémon wilt zo misschien eerder afstand houden van een tegenstander die hen kan overweldigen met snelle aanvallen. Een pokémon met minder HP en meer kracht zal dan weer willen profiteren van moves waardoor ze snel naar de tegenstander en terug naar de zijde van de trainer kunnen bewegen.

Deze nieuwe dynamische stijl van vechten kan redelijk chaotisch aanvoelen tot je de perfecte balans vindt. Rond de midgame worden mega evolutions belangrijker. Zowel jij als de tegenstanders in de Z-A Royale kunnen je partner mega-evolueren. Deze mega-evoluties zijn sterker dan ooit, omdat ze meer dan eens per gevecht kunnen plaatsvinden. Dit maakt ook wel dat je meer en meer gedwongen bent om je team te vullen met pokémon die de mogelijkheid hebben om überhaupt te mega-evolueren. Als jouw favoriet daar niet toe in staat is zal je het dus al een pak moeilijker hebben om tegenstanders te verslaan. De rogue mega-evolutions zijn nog een stapje krachtiger, deze tegenstanders blijven mega evolved terwijl jij zelf moet circuleren tussen de normale staat van je pokémon en de mega evolution. Met hun extra hoge stats is het dus ook des te belangrijker dat je rekening houdt met de positie van jou en je partner. De battle zones voegen weer een extra dimensie toe door de toevoeging van doelen waarmee je extra punten kunt halen. Je kan drie doelen tegelijk hebben, waarmee je opdrachten krijgt zoals een sneak attack uitvoeren op een tegenstander of super effective moves gebruiken. Strategisch door de zone gaan is dus de boodschap. Als je een trainer verrast, begin je het gevecht met een voordeel, maar dat geldt dus evengoed als zij jou verrassen. 

Eén groot punt van controverse rond Pokémon Legends: Z-A is de zogenaamd vreselijk lelijke grafische stijl. Gelukkig is dit ook een beetje overdreven. De texturen van de stad zijn effectief teleurstellend, maar de personages en pokémon zien er dan weer beter uit dan ooit. Maar als de hele game kiest te focussen op 1 stad, mag die stad er ook wel goed uitzien. Vooral gezien de kritiek op de laatste mainline games zouden Gamefreak en Nintendo er weleens baat bij kunnen hebben om de verwachtingen voor een keer te overstijgen. Ook de nieuwe mega-evolutions hebben gemengde reacties. Zo krijgt mega Starmie best wat haat om een luie design te zijn, maar daartegenover heeft die ook een loyale fanbase die houden van het onnozele aspect van een zeester die als een gek rondrent.

Ook het mankeren aan voiced dialogen is een gemis. Cutscenes zijn voorzien van geanimeerde monden die geen geluid voortbrengen. In een tijd waar elke mogelijke taal geweldige stemacteurs heeft is er ook geen excuus meer om ze te mijden. Gameplay primeert over de vorm, maar de vorm blijft het eerste uithangbord van een game. Met het uithangbord dat ze nu presenteren en de prijs waaraan ze de game aanbieden is controverse dus ook niet bijster verbazend.