REVIEW | Hyrule Warriors: Age of Imprisonment hakt zich een weg door het verleden

Hyrule Warriors: Age of Imprisonment toont de gebeurtenissen na de intro van Tears of the Kingdom vanuit het standpunt van Zelda zelf. Slaagt deze Warriors game er in om de lore op een leuke manier uit te breiden en een mooie ode te bieden aan Tears of the Kingdom?

Je begint het spel wanneer Zelda en Link gezamenlijk in de penarie komen bij hun zoektocht door oude ruïnes. Terwijl Link met zijn nieuwe spook arm allerlei dingen gaat bouwen, wordt Zelda teruggestuurd in de tijd naar de beginjaren van Hyrule. Daar ontmoet ze koning Rauru en koningin Sonia, die haar met open armen verwelkomen en begeleiden in het ontwikkelen van haar koninklijke krachten. Op datzelfde moment is de nieuwe koning van de Gerudo, Ganondorf, bezig met het plannen van een rebellie. Zo krijgen we niet alleen een glimps naar het avontuur dat Zelda beleefde na de intro van Tears of the Kingdom, maar ook een uitgebreide kijk naar hoe Ganondorf in de eerste plaats werd opgesloten. 

Doorheen dit avontuur komen we uiteraard bekende personages tegen, maar ook helden die door de eeuwen heen vergeten zijn krijgen een moment in het licht in deze game. Zo speel je het spel voor een lange tijd met de koninklijke familie aan één kant en een mysterieuze construct en diens companion aan de andere kant. Beide facties gaan naar andere uithoeken van Hyrule om het land te bevrijden van kwade machten en pikken onderweg een breed scala aan soldaten op om zo een heel leger op te bouwen. De hoofdpersonages zijn stuk voor stuk memorabel, maar ook de personages die minder aandacht krijgen in het verhaal worden elks gezegend met een heel eigen persoonlijkheid.

Het principe van Musou games is, voor niet-kenners, een actievolle hack-en-slash waarbij je honderden kleine vijanden neermaait in een poging om vijandelijke kampen over te nemen en naar jouw kant over te zetten. Geregeld komen er dan ook eens grotere, sterkere vijanden ten tonele waar jij dan weer tactisch moet gaan kiezen waar je je leger heen stuurt. Wat deze titel verbindt aan Tears of the Kingdom, is het integreren van de constructs in deze gevechten. Je moet geen open world sandbox verwachten waar je een heuse raket naar de maan kan gaan bouwen, maar Zelda en co krijgen wel een bescheiden hoeveelheid macht over de Zonai constructs. 

Zo kan je zelf kiezen welke abilities of constructs je wilt toewijzen aan elk personage om zo de sterke vijanden juist te kunnen counteren. De simpele abilities zijn veelal counters voor springende, verdedigende of juist agressief vooruitstormende aanvallen. Sommige personages krijgen echter uitgebreidere aanvallen. Zo kan de Zora koningin gebruikmaken van water om de beschermende laag toxische modder van vijanden weg te wassen of kan de Rito leider net sterke winden voortstuwen die onderweg bepaalde elementen kunnen oppikken en zo de elementen waar de vijand gebruik van maakt tegen te werken. Het is dus belangrijk om te zorgen dat de teams die je op pad stuurt een wijde set krachten hebben om allerlei situaties te kunnen counteren. Verder heb je ook enkele krachten die nog een stapje verder gaan, zoals de special attacks die je gaandeweg kan opladen, of de sync-attacks waarbij twee personages samen een ultra krachtige aanval uitvoeren. 

Elk paar personages heeft zijn eigen unieke interactie, wat maakt dat deze aanvallen telkens weer een leuke ontdekking zijn. Door tijdig de juiste counters, krachtige aanvallen of dodge-counters en parries te gebruiken wordt de vijand even verlamd waardoor die eventjes weerloos wordt tegen jouw aanvallen. Als je er dan ook in slaagt om de zwakke plek van de vijand bloot te leggen, krijg je toegang tot een sterke finisher. Dankzij de integratie van deze Tears of the Kingdom systemen slaat het spel er beter in dan sommige andere Musou games om de boel wat afwisseling te geven.

Waar we dan weer afwisseling tekortkomen is de omgeving. Wanneer je de game voor het eerst opent, kriebelt het gelijk om Hyrule terug te gaan ontdekken. Helaas zijn veel van de slagvelden best repetitief. Deze keer komen de depths en de sky islands aan bod, maar helaas zien we in deze unieke plekken veel minder speeltijd dan de velden van Hyrule. Bovendien kunnen weinig personages zomaar de lucht in vliegen om ten strijde te trekken, dus ziet vooral de Mysterious Construct hier actie. Dit personage kan zich omvormen tot een vliegtuig en zo de lucht intrekken om een soort van on-rails gevecht te gaan voeren met vliegende vijanden. 

Deze flight battles bieden een leuk alternatief aan de gewoonlijke gevechten, maar komen redelijk sporadisch voor. In de opvolger van een game waarin spelers vliegende robots bouwden om de sterkste vijanden neer te maaien onder een vlaag van bommen, was een beetje creativiteit met constructs heel welkom geweest. Vooral als je dan een personage als Mineru hebt wiens hele focus ligt bij het onderzoeken en verbouwen van constructs, hadden we wel meer mogen hebben dan gewoon de basis onderdelen. De weinig afwisselende gebieden zijn gelukkig wel weer prachtig vormgegeven en gaan gepaard met een OST die de sfeer perfect complementeert. Bovendien trekt de Switch 2 het Musou-gegeven ook beter dan zijn voorganger en krijgen we meer vijanden te zien zonder daarbij framerate drops te moeten ondergaan.