REVIEW | Digimon Story: Time Stranger is een must-play voor JRPG-fans

Digimon Story: Time Stranger is de nieuwste toevoeging aan een reeks games met een zeer loyale fanbase. Het team achter Time Stranger wilt van deze titel de ideale instapgame maken voor nieuwkomers, maar slaagt het ook in zijn opzet?

De speler is een agent bij de geheime organisatie ADAMAS, die onderzoek doet naar vreemde gebeurtenissen gelinkt aan zogenaamde “anomalieën”. Je eerste taak is om problemen te onderzoeken bij een overheidsgebouw. Na een ramp een tijd terug werd het gebouw uitgebreid tot muur om de inwoners van een aantal wijken in Tokyo te beschermen tegen een onbekend gevaar. Wanneer je aankomt word je begroet met rellen tegenover de overheid omwille van het imposante gebouw.

Jouw taak is om het gebouw in te sluipen en daar de anomalieën te onderzoeken en iemand veilig te houden. Om je te helpen mag je een partner kiezen tussen patamon, gomamon en demidevimon. Tijdens je onderzoek leer je dat de “phase electron lifeforms” die je moet onderzoeken digimon heten en dat zij een oorlog aan het vechten zijn die overgewaaid is naar de mensenwereld. Na een fikse strijd met een titaan van een digimon word je terug in de tijd gestuurd, naar 8 jaar voor de rampzalige gebeurtenissen van jouw heden. Je behoudt contact met je collega bij ADAMAS, die je laat weten dat je gevecht heeft geleid tot een heuse apocalyps. Nu jij je in het verleden bevindt heb je de kans om uit te zoeken waarom er een oorlog gaande is tussen digimon die uiteindelijk de wereld zal vernietigen. Om dat te doen moet je reizen tussen verschillende gebieden in Tokyo en de digimon world.

Het verhaal gooit je gelijk in de actie en eist je aandacht op terwijl het je dieper in de intrige sleurt. Het mysterie achter de oorlog en het einde van de wereld drijven je vooruitgang, de personages uit beide werelden kleuren het geheel met hun charme. De onderlinge relaties zijn interessant en verrijken het verhaal. Elk nieuw personage dat je tegenkomt is weer een geweldige toevoeging aan een fantastische cast. Dit geheel zorgt ervoor dat deze game enorm moeilijk is om neer te leggen. 

De gameplayloop heeft hier natuurlijk ook zijn rol in. Je krijgt verschillende missies waarbij je mensen of digimon moet helpen met het vinden van anderen, mysteries op te volgen of vijanden te verslaan. De gevechten volgen een turn-based format, waarbij je ook rekening moet houden met zwaktes en sterktes van je tegenstander. Digimon hebben een type zoals onder andere data, vaccine of virus. Daarnaast hebben skills ook een element zoals vuur, water of plant. Door de juiste combinaties te maken om de tegenstander te counteren kan je je aanvallen tot wel 400% boosten, een zeer zwakke combinatie kan dan weer tot 30% van zijn ware kracht hebben, of zelfs volledig geblokkeerd worden.

Ook de stats van een digimon bepalen hoe effectief een aanval is. Een digimon met een hoge DEF zal fysieke aanvallen gemakkelijk incasseren, maar zal dan weer enorm zwak zijn tegen magische aanvallen. Zo kan je het juiste type combineren met het juiste element om toch nog moeite te hebben omdat je de foute soort aanvallen hebt. Terwijl je de meeste mobs met de vinger in de neus zal kunnen verslaan, zijn sommige bazen best pittig als je niet de juiste digimon in je team hebt. Gelukkig kan je dit wel weer op verschillende manieren verhelpen. Hoe meer je tegen een bepaald soort digimon vecht, hoe hoger de convert rate voor die digimon zal liggen. Vanaf 100% kan je deze digimon toevoegen aan je roster, maar hoe dichter ze bij 200% komen hoe beter hun stats zullen zijn. Als je aan bepaalde voorwaarden voldoet kan je de digimon dan weer digivolven of juist de-digivolven. Door deze twee stappen herhaaldelijk uit te voeren kan je je digimon steeds sterker maken. Verder kan je ook digimon opofferen of ze naar de digifarm sturen waar ze passief zullen trainen en exp krijgen.

Het grafische aspect is helaas net iets minder indrukwekkend. De menu’s zien er niet bepaald mooi uit, en de graphics tijdens gameplay zijn gewoon het minimum van wat je kan verwachten. Het spel ziet er daarom niet per se lelijk uit, maar het kan zich niet echt onderscheiden van andere JRPG’s. In een gamelandschap waar stijl vaak primeert is het echter verfrissend om een game te spelen die de inhoud niet laat onderdoen aan de graphics. Daarbij is het ook verfrissend dat sommige digimon gewoon onbeschaamd lelijk zijn. Digimon zijn nog steeds monsters, dus een kak-gooiende slak heeft echt wel zijn plaats in de monsterpoel. De ontwerpen kunnen schattig, grappig, cool, sexy of gewoon lelijk zijn en dat is helemaal oké. Ook qua sound design is het maar middelmatig.