De Monkey Island franchise is tot op heden nog altijd het summum van het point-and-click genre. We wilden schrijven dat het eerste spel, The Secret of Monkey Island, al heel oud is, maar na wat research blijkt het spel net zoals ondergetekende al te bestaan van oktober 1990. Laat ons dus zeggen dat The Secret of Monkey Island in de bloei van zijn leven is en nog verre van bejaard is! Ahum, tweeëndertig jaar en voor ons één existentiële crisis later is het dus de beurt aan Return to Monkey Island.

Je hoeft voorgaande spellen uit de franchise niet gespeeld te hebben, maar we raden het wel aan. Return to Monkey Island is een spel dat graag de vierde wand doorbreekt en erg zelfbewuste grappen maakt over de gameplay van vorige spellen. Wil je dus optimaal genieten van het salvo aan grappen dat op je wordt afgevuurd, speel je dan eerst een weg doorheen de franchise. Hoofdpersonage Guybrush Threepwood is terug en vertelt dit keer een verhaal aan zijn zoon. Hij vertelt over die keer dat hij het geheim van Monkey Island ging ontrafelen. En nee, het gaat niet over de eerste game. Guybrush belandt opnieuw op Melee Island om een groep piraten aan te werven. Het is een gloednieuw verhaal dat uiteraard als excuus dient om veel oude bekenden te tonen zoals Murray, de grofgebekte schedel zonder lichaam.

Moonscars van ontwikkelaar Black Mermaid konden we reeds op Gamescom bekijken, maar dat was toen een hands-off ervaring. Nu de release is aangekomen, kunnen we er zelf mee aan de slag en kruipen we in de huid van de uitgeputte strijdster Grey Irma. Het leek over en uit voor onze strijdster na het laatste gevecht, maar plots wordt ze terug wakker en gaat de strijd verder. Je stelt je al snel de vraag wat het doel van je bestaan is en gaat op zoek naar The Sculptor, de enige persoon die op je vragen een antwoord heeft.

Op het avontuur zal je verschillende vijanden tegenkomen die geleidelijk aan steeds uitdagender worden en waar een nieuwe aanpak voor nodig is. Moonscars haalt wat inspiratie bij het Souls-genre en je mag dus uitdagende combat verwachten. Vijanden en bazen hebben hun speciale aanvallen die je moet proberen dodgen of weerstaan met een correct getimede parry. Irma heeft een zwaard als hoofdwapen, maar op bepaalde momenten zal ze ook de mogelijkheid krijgen tot een speciaal wapen met unieke vaardigheden. Het nadeel is dat wanneer je sterft je dit wapen ook kwijt bent en dat is natuurlijk wel spijtig.

Ontwikkelaar Glitch Factory brengt ons No Place for Bravery waar we in de huid kruipen van Thorn, een vermoeide strijder die terugkeert naar huis na jaren van geweld en de verdwijning van zijn dochter, Leaf. Wanneer je dat verlies eindelijk verwerkt hebt, duikt de persoon die er verantwoordelijk voor was op en ga je opnieuw op zoek naar antwoorden rond de mysterieuze verdwijning van Leaf.

Samen met je gehandicapte zoon, genaamd Phid, ga je op avontuur. Al snel wordt dit avontuur overschaduwd met nieuw geweld en kom je ook in oog te staan met verschillende vijanden. De combat is een beetje vergelijkbaar met Sekiro. Vijanden doen een pak schade wanneer ze je raken, maar een goed getimede parry verhindert dit eenvoudig. Qua wapentuig heb je drie soorten waartussen je eenvoudig kan wisselen: een zwaard, hamer en kruisboog. De hamer kan je ook gebruiken om grote stenen te ruimen en met de kruisboog kan je zaken op een afstand activeren.