Pokemon Scarlet en Violet vormen de negende generatie van de bekende franchise van vangen, ruilen en vechten die al meer dan 25 jaar de popcultuur over de hele wereld heeft overgenomen. Als nieuwigheid in de serie biedt Scarlet and Violet de eerste volledig open wereld van de franchise waar spelers onbelemmerd kunnen navigeren en lopen in elke gewenste richting terwijl ze ernaar streven om drie verhaallijnen te voltooien of, simpelweg, to catch’em all.

Sinds het ontstaan van de Pokémon games heeft Gamefreak de formule van de games op een erg trage manier geëvolueerd, vaak aangepast aan de hardware waarop de games draaiden. Op de Game Boy en (3)DS hadden ze echter nooit de immersie waar de fans van de serie van droomden. Sinds de release van de Switch heeft Gamefreak eindelijk iets grotere stappen durven nemen, tot het resultaat dat we vandaag op ons bord krijgen. In wezen is Gen IX wat Pokemon altijd is geweest: een avontuur door een uitgestrekte wereld vol geweldige wezens om vriendschap mee te sluiten, eigenzinnige personages om tegen te komen en een gevoel van een wereld die groter is dan je denkt.

Als een bepaalde drug de wereld overspoelt, dan is het altijd fijn als bepaalde mensen het op zich nemen om die drug van de aardbodem te vegen. Dat is zo een beetje wat er gebeurt in Gungrave G.O.R.E., waar jij met een paar pistolen en je doodskist (echt waar) alles en iedereen in je buurt overhoop knalt.

Echt veel meer verhaal is er niet in Gungrave G.O.R.E. Er gebeuren wel andere dingen, er is iets met twee strijdende facties, maar we moeten toegeven dat we al heel snel de interesse verloren in het verhaal. Gungrave G.O.R.E. is een Koreaanse game en alles wordt ook op een heel Koreaanse manier gebracht. Niet dat dat altijd een probleem moet zijn, maar hier werd het toch al heel snel allemaal te zwaarmoedig en dramatisch, waardoor de tussenfilmpjes meer werden overgeslagen dan bekeken en we ook meestal met onze ogen rolden wanneer iemand een uitleg begon te doen tijdens een level.

De PlayStation 5 is deze maand exact twee jaar oud geworden. Eén van de beste launchgames was Marvel’s Spider-Man: Miles Morales. Deze uit de hand gelopen DLC wist heel wat fans te bekoren en kreeg van ons een zeer mooie score in de recensie. Net zoals heel wat andere Sony-spellen, slingert Miles Morales zich een weg naar pc met heel wat extra optimalisatiemogelijkheden.  

Marvel’s Spider-Man: Miles Morales is een echt ‘coming of age’ verhaal. Waar Peter Parker in het eerste spel al flink wat ervaring had met zijn krachten, is Miles Morales nog op zoek naar een eigen stijl. Zijn gestuntel wordt al meteen duidelijk in de eerste missie, wanneer hij een gevangenentransport laat mislopen. Flink wat gebouwen worden vernietigd, maar Miles Morales leert wel enkele nieuwe krachten die zelfs Peter niet heeft. Een geluk bij een ongeluk dus. Daar komt nog eens bij dat Peter met Mary Jane op vakantie trekt. Miles is dus alleen en dat tijdens de Kerstperiode. Gelukkig kan hij steun vinden bij vrienden en familie, waarmee ontwikkelaar Insomniac Games zwaar op de emoties speelt tijdens het verhaal.